பகுதி பத்து : கதிர்முகம் – 9 இளைய யாதவனின் வலதுகை அரவென நீண்டு தன் இடையை வளைத்துத் தூக்கி ஆடைபறக்கச் சுழற்றி புரவியின் முதுகில் அமரவைத்த கணம் ருக்மிணியின் நெஞ்சில் மீண்டும் மீண்டும் துளித்துளியாக நிகழ்ந்தது. புரவித் தொடைகளின் இறுகிய தசை அசைவுகளை, உலையிரும்பை அறையும் கூடங்களென தூக்கி புழுதியின் ஆவி பறக்க வைக்கப்பட்ட பெரிய குளம்புகளுக்கு அடியில் வேல்பட்ட வடுவென மின்னிய தேய்ந்த லாடங்களை, சுழன்ற கமுகுப்பூக்குலை வாலை, சற்றே திரும்பிய கழுத்தின் பிடரி மயிர் …
Tag Archive: வரதா
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77420/
‘வெண்முரசு’ – நூல் ஏழு – ‘இந்திரநீலம்’ – 63
பகுதி பத்து : கதிர்முகம் – 8 கரிய மார்பில் உருத்திரவிழிமணி மாலைபோல வளைந்துகிடந்த சித்திதாத்ரியின் ஆலயத்தின் பாறைவெட்டுப்படிகளில் இடையுலைத்து தோளசைய உடல்சூடிய அணிகள் ஒலிக்க ஆடைகள் அலைகளென ஒலிக்க ஏறும் ருக்மிணியை அமிதை பதைக்கும் நெஞ்சுடன் தொடர்ந்தாள். கருங்கல் வெட்டி அடுக்கி எழுப்பப்பட்ட ஆலயத்தின் மேல் கற்சிற்பங்கள் செறிந்த மூன்றடுக்கு சிறுகோபுரம் அமைந்திருந்தது. தவமுனிவர் தலைமேல் சுற்றிய சடைமுடிக்கற்றையெனத் தெரிந்த அதன்மேல் மலர்க்காவிக்கொடி காற்றில் பறந்தது. பாறைவெட்டு அரைவட்ட முற்றத்தில் நின்ற ருக்மிணி இடையில் கைவைத்து …
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77456/
‘வெண்முரசு’ – நூல் ஏழு – ‘இந்திரநீலம்’ – 61
பகுதி பத்து : கதிர்முகம் – 6 கௌண்டின்யபுரியின் மகளிர்மாளிகையின் பெருமுற்ற முகப்பில் சுடரொளிகொண்டு நிழல்நீண்டு நின்றிருந்த பொற்தேரின் நுகத்தில் கட்டப்பட்ட வெண்புரவிகளை கழுத்தை வருடி அமைதிப்படுத்தி சேணங்களை இறுக்கி கழுத்து மணிகளை சீரமைத்தபின் பாகன் தன் பீடத்தில் ஏறிக்கொண்டான். புரவிகள் குளம்போசை எழுப்பி முன்பின் கால் வைத்து நின்ற இடத்திலேயே அசைந்து நிற்க பொறுமையற்றது போல தேர் தோரண மணிகள் குலுங்க உடல்கொண்ட ஒளிகள் நலுங்க சற்று அசைந்தது. இளவரசி அறைநீங்கிவிட்டார் என கட்டியங்காரனின் சங்கொலி …
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77375/
வெண்முரசு’ – நூல் ஏழு – ‘இந்திரநீலம்’ – 60
பகுதி பத்து : கதிர்முகம் – 5 அரண்மனை நந்தவனத்தில் முதற்பறவை விழித்து சிறகடித்து அந்நாளை அறிவித்ததும் அமிதை உடலதிர்ந்தாள். பெருகிச்சென்றுகொண்டிருந்த நீளிரவு அவ்வொலியால் வாளென பகுக்கப்பட்டது. குறைப்பேறெனத் துடித்து தன் முன் கிடந்தது அந்த நாளின் காலை என்றுணர்ந்தாள். குருதியின் வாசம் எழும் இருண்ட முன் புலரி. இந்நாள் இந்நாள் என்று அவள் நெஞ்சம் ஒலித்தது. ‘வான்வாழும் அன்னையரே, எனையாளும் தெய்வங்களே’ என்றுரைத்தபடி மார்பின்மீது கைகளை வைத்து விரல்கூப்பி வணங்கினாள். கண்களிலிருந்து வழிந்து காதுகளில் நிறைந்த …
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77363/
‘வெண்முரசு’ – நூல் ஏழு – ‘இந்திரநீலம்’ – 59
பகுதி பத்து : கதிர்முகம் – 4 துயிலெழுகையில் வந்து மெல்ல தொட்டு பகல் முழுக்க காலமென நீண்டு, அந்தியில் இருண்டு சூழ்ந்து, சித்தம் அழியும் கணத்தில் மறைந்து, இருண்ட சுஷுப்தியில் உருவெளித்தோற்றங்களாகி தன்னை நடித்து, விழித்தெழுகையில் குனிந்து முகம் நோக்கி எப்போதும் உடனிருந்தது அந்த எதிர்பார்ப்பு. அமிதை படியிறங்குகையில், இடைநாழியில் நடக்கையில், அடுமனைகளில் ஆணையிடுகையில் ஒவ்வொரு கணமும் அதை தன்னுடன் உணர்ந்தாள். எப்படி இளைய யாதவரின் செய்தி தன்னை வந்தடையப்போகிறது என்று அவள் எத்தனை எண்ணியும் …
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77322/
‘வெண்முரசு’ – நூல் ஏழு – ‘இந்திரநீலம்’ – 58
பகுதி பத்து : கதிர்முகம் – 3 கௌண்டின்யபுரியின் அரண்மனை உப்பரிகையில் தனிமையில் ருக்மிணி வரதாவை நோக்கிக் கொண்டிருந்தாள். நதியின் தனிமை பற்றியே மீள மீள எண்ணிக் கொண்டிருந்தது அவள் உள்ளம். அதன் இரு கரைகளிலும் மக்கள் செறிந்து வாழ்ந்த போதிலும் நாளும் பல்லாயிரம் உயிர்கள் அதை அள்ளி அருந்திய போதிலும், பறவைக் குலங்களால் முத்தமிடப்பட்ட போதிலும் அனைத்துக்கும் அப்பால் அது முழுமையான தனிமையில்தான் வழிந்து கொண்டிருந்தது. முகிலில் இருந்து மலை வழியாக கடல் நோக்கிய ஒரு …
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77279/
‘வெண்முரசு’ – நூல் ஏழு – ‘இந்திரநீலம்’ – 56
பகுதி பத்து : கதிர்முகம் – 1 கௌண்டின்யபுரியின் அரண்மனை முகப்பில் அமைந்திருந்த ஏழடுக்கு காவல்மாட உச்சியில் எட்டு திசைகளும் திறக்க அமைந்திருந்த முரசுக் கொட்டிலில் வீற்றிருந்த பெருமுரசை மூன்று வீரர்கள் தோல்பந்து முனைகொண்ட கழிகளால் முழக்கி இடியோசை எழுப்பினர். நகர்மேல் பனிப்பரவல் போல இறங்கிய ஓசை உண்டாட்டுக்கு அறைகூவியது. நீராட்டு விழவு முடிந்து ஈர உடையுடன் இல்லம் திரும்பி இன்னுணவு உண்டு சாவடிகளிலும் மண்டபங்களிலும் திண்ணைகளிலும் விழுந்துகிடந்து விழிமயங்கிக் கொண்டிருந்த மக்கள் அவ்வோசை கேட்டு எழுந்தனர். …
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77241/
‘வெண்முரசு’ – நூல் ஏழு – ‘இந்திரநீலம்’ – 55
பகுதி ஒன்பது : அஞ்சிறை அன்றில் – 6 செந்நிறத் தலைப்பாகையில் கொக்குச் சிறகு சூடிய முதிய நிமித்திகர் மேடைமேல் ஏறி நின்று வெள்ளிக்கோலை இடமும் வலமும் என மும்முறை சுழற்றியபோது முரசு மேடையில் அமர்ந்திருந்த பெருமுரசின் ஒளிரும் செவ்வட்டத் தோல்பரப்பின்மேல் கோல்கள் விழ அது சினம்கொண்ட மதகளிறென வயிறதிர்ந்து உறுமியது. கௌண்டின்யபுரியின் மக்கள்திரள் மெல்ல அமைதியடைந்தது. வரதாவின் அலைகளின் ஓசையும் கொடிகள் காற்றில் படபடக்கும் ஒலியும் ஆங்காங்கே எழுந்த அடக்கப்பட்ட தும்மல்களும் மூச்சொலிகளும் படைக்கலன்களின் உலோகக் …
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77221/
‘வெண்முரசு’ – நூல் ஏழு – ‘இந்திரநீலம்’ – 54
பகுதி ஒன்பது : அஞ்சிறை அன்றில் – 5 வரதாவின் கரையோரமாக புது நீராட்டுவிழவுக்கென மரத்தால் மேடையமைக்கப்பட்டிருந்தது. கமுகு மரத்தடிகளை நீருக்குள் ஆழ இறக்கி ஒன்றுடனொன்று சேர்த்துப் பிணைத்து கரையிலும் நீரிலுமாக கட்டப்பட்டிருந்த மேடையின்மேல் வளைக்கப்பட்ட மூங்கில்களைக்கொண்டு சட்டமிடப்பட்டு ஈச்ச ஓலை வேய்ந்த கூரையின் கீழ் அரசகுடியினர் அமர்வதற்கான பீடங்கள் காத்திருந்தன. பிசிர்மழை வெண்பீலியென நின்றிருந்தபோதும் மீனெண்ணெய் ஊற்றப்பட்ட பந்தங்கள் பொறி தெறிக்க வெடித்துச் சுழன்றபடி ஒளிவிட்டுக் கொண்டிருந்தன. அவ்வொளியில் மேடையில் அமைந்த வெண்பட்டு விரிக்கப்பட்ட பீடங்கள் …
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77117/
‘வெண்முரசு’ – நூல் ஏழு – ‘இந்திரநீலம்’ – 53
பகுதி ஒன்பது : அஞ்சிறை அன்றில் – 4 பிரம்ம முகூர்த்தத்திற்கு நெடுநேரம் முன்பாகவே அமிதை வந்து ருக்மிணியை அவள் இரு கால்களையும் தொட்டு எழுப்பினாள். “திருமகளே, இந்நாள் உன்னுடையது” என்றாள். சிறு தொடுகைக்கே விழித்துக் கொள்பவள் அவள். முதல் சொல் கேட்கையில் புன்னகைப்பாள். முகம் மலராது அவள் விழிமலரக்கண்டதில்லை அமிதை. “நலம் திகழ்க!” என்றபடி விழித்து இருகைகூப்பி வணங்கி வலது காலை மஞ்சத்திலிருந்து எடுத்து வைத்து எழுந்தாள். “இன்று புதுநீர்ப் பெருவிழவு இளவரசி. அரசர் வரதாவை …
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/77090/
