Tag Archive: சகுனி
சகுனி முதலில் இளைய யாதவர் தேர்முகத்தில் அமர்ந்திருப்பதைத்தான் பார்த்தார். தேரில் வில்லுடன் நின்றிருந்த நகுலன் அர்ஜுனன் என்று தோன்றினான். ஒருகணம் எழுந்த உளக்கொப்பளிப்பை அவரே வியந்தார். ஆம் ஆம் ஆம் என்னும் ஓசையாக தன் அகத்தை உணர்ந்தார். ‘சூழ்க!’ என்று கைகாட்டிவிட்டு நாணொலி எழுப்பியபடி அவர் அத்தேரை நோக்கி சென்றார். மைந்தர்கள் அவரைச் சூழ்ந்து தேர்களில் சென்றனர். செல்லும் வழியெங்கும் தேர்கள் உலைந்தாட அவர்கள் கூட்டுநடனமிடுவதுபோல் தோன்றியது. அதுவரை அவருடைய உள்ளம் களத்தில் திசையறியாததுபோல் தொட்டுத்தொட்டு தாவிக்கொண்டிருந்தது. …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124246/
தன் மைந்தர்கள் போருக்கு வருவார்கள் என்று சகுனி எண்ணியிருக்கவில்லை. அதன்பொருட்டே அவர்கள் காந்தாரத்திலிருந்து அஸ்தினபுரிக்கு வந்திருந்தும்கூட அவ்வண்ணம் எப்படி எதிர்பார்க்காமலிருந்தோம் என எண்ணி எண்ணி அவர் வியந்துகொண்டார். அவர்களை அவருடைய அகம் இளைஞர்களாக ஏற்றுக்கொள்ளவே இல்லை என்பதை பின்னர் கண்டடைந்தார். அவர்களை போர்க்களத்தில் நிறுத்திப்பார்க்க முயன்றும் அவரால் இயலவில்லை. ஆனால் போருக்கு எழுவதற்கு முந்தைய நாட்களில் போருடன் இறப்பும் இணைந்துள்ளது என்பதே அவர் உள்ளத்தில் இருக்கவில்லை. எவருடைய இறப்பையும் அவர் எண்ணவில்லை. அவருக்கு மட்டுமல்ல அஸ்தினபுரியில் அனைவருக்குமே …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124235/
ஆர்ஷியின் அமைதி முதல் நாள் சகுனியை கொந்தளிக்கச் செய்தது. அன்று இரவு முழுக்க அவளிடம் அவர் மன்றாடினார். தன்னால் கெஞ்சமுடியும் என்றும் குழையமுடியும் என்றும் அன்று அறிந்தார். “நான் பிழை செய்திருக்கலாம். ஆனால் அது உன் மீதான பெருங்காதலால் என்று உணர்க! நான் விழைவதை அடையும் இடத்தில் இருப்பவன். இளவரசிகளை மணக்கும் வாய்ப்புள்ளவன். எந்தப் பெண்ணாலும் கவரப்படவில்லை. உன்னில் பித்தானேன் என்றால் அது இறைவிருப்பம் என்றே சொல்வேன். நீ ஒரு பெண். உன்மேல் கொண்ட இப்பெருவிழைவை மட்டுமாவது …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124215/
சகுனி களத்தில் தேரில் நின்று அம்புதொடுத்து போரிட்டபடி தன்னை இருபுறமும் பின்தொடர்ந்து காத்து வந்த மைந்தர்களை பார்த்தார். வலப்பக்கம் விருகனும் இடப்பக்கம் உலூகனும் வழிநடத்த மைந்தர்கள் விருபாக்ஷனும் ரக்தாக்ஷனும் ஸ்ரீகரனும் புஷ்கரனும் புஷ்பனும் விந்தனும் உத்பவனும் வந்துகொண்டிருந்தனர். அவர்களின் அம்புகளால் அமைக்கப்பட்ட வேலிக்குள் அவர் சென்றுகொண்டிருந்தார். எதிரே வந்த அம்புகளில் பெரும்பாலானவை அவருடைய மைந்தரின் அம்புகளால் தடுக்கப்பட்டன. உலூகனின் அம்புகள் விசையும் விரைவும் கொண்டவை. விருகனின் அம்புகள் எடைமிக்கவை. அவை எதிரம்புகளை வெல்வதன் சிறிய மணியோசைகள் அவரை …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124212/
சல்யர் யுதிஷ்டிரனின் வில்லையே விழிவாங்காமல் நோக்கிக்கொண்டிருந்தார். முதலில் அந்த வில் போருக்கு எழும் என்பதையே அவரால் உணரமுடியவில்லை. அதன் அம்புகளின் விசையை மெல்ல மெல்ல அவர் உணர்ந்தபோது ஒரு கணத்தில் அது தன் மூதாதையின் வில் என்பது நினைவிலெழ திகைப்புற்றார். அக்கணம் அவர் கையிலிருந்து வில் தழைந்தது. அவருடைய நெஞ்சிலும் தோளிலும் யுதிஷ்டிரனின் அம்புகள் தைத்தன. அவர் நிலையழிந்து தேர்த்தூணை பற்றிக்கொள்ள அவருடைய பாகன் அவரை மீட்டு அலைகொண்ட படைகளுக்குப் பின்பக்கம் அழைத்துச்சென்றான். தான் பின்னடைகிறோம் என்பதை …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124186/
சல்யரை அத்தனை வீச்சுடன் களத்தில் ஒருபோதும் அர்ஜுனன் பார்த்ததில்லை. குருக்ஷேத்ரத்தில் பத்து முறைக்கு மேல் அவன் சல்யரை அம்புகளுடன் எதிர்கொண்டிருக்கிறான். எத்தகைய வில்லவர் அவர் என்பதை அவன் அறிந்திருந்தான். மலைவில்லவர்களுக்கு உரியமுறையில் நெடுந்தொலைவை நோக்கவும் அம்புகளால் தாக்கவும் அவரால் இயலும். அவர்களின் அம்புகளை மலைப்பறவைகள் என்றனர். அவை தொலைவுகளை விழிகளால் கடப்பவை. மத்ரர்களின் வில் ஒப்புநோக்க சிறியது. அம்புகளும் சிறியவை. ஆனால் பயிறு இலையில் என தண்டு செருகும் இடம் உள்வாங்க கூரின் இருபுறமும் சற்றே பின்னால் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124032/
துரியோதனன் எழுந்துகொண்டு “நாம் சென்று பிதாமகரை வணங்கி களம்புக வேண்டும். அவ்வாறு வழக்கமில்லை எனினும் இன்று அவ்வாறு செய்ய வேண்டும் என்று எனக்குத் தோன்றுகிறது” என்றான். கதையை எடுத்துக்கொண்டு “இவ்வாறு நெடும்பொழுது நான் பேசும் வழக்கம் இல்லை. பேசிப்பேசி இப்பொழுதை நிறைக்கிறேன். அவரிடம் சொல்வதற்கும் ஓரிரு சொற்கள் எஞ்சுகிறது போலும்” என்றான். கிருதவர்மன் “அவர் தன்னிலையில் இருக்கிறாரா என்று தெரியவில்லை” என்றான். “தன்னிலையில்தான் இருப்பார். அவரால் தேவையானபோது அந்த ஆழத்திலிருந்து வெளியே வர இயல்கிறது” என்றபின் துரியோதனன் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/123738/
சகுனி “நான் கவசங்கள் அணிந்துகொள்ள வேண்டும்… பொழுதாகிறது” என்றார். அஸ்வத்தாமன் கிளம்ப கிருதவர்மன் அந்தப் பாவையை நோக்கியபடி நின்றான். துரியோதனன் அப்பால் ஒரு கல்மேல் அமர அவனுக்கு கால்குறடுகளை அணிவிக்கத் தொடங்கினர் ஏவலர். கிருதவர்மன் திரும்பி துரியோதனனிடம் “நோக்க நோக்க அது நம்மை நோக்குகிறது” என்றான். துரியோதனன் “ஆம்” என்றான். பித்து எழுந்த கண்களுடன் கிருதவர்மன் “அவன் முகம் தெரிகிறது எனக்கு” என்றான். துரியோதனன் நகைத்து “உமது முகம் தெரியத்தொடங்கும் இனி” என்றான். கிருதவர்மன் “சிலைகளைச் செய்யும் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/123727/
சகுனி இறங்கி வந்தபோது கீழே கிருதவர்மன் நின்றிருப்பதை கண்டார். கிருதவர்மன் புரவியிலிருந்து இறங்கி அவரை நோக்கி வந்து அவர் கையைப் பற்றி இறுதிப் படியிலிருந்து கீழிறங்க உதவினான். மூச்சிரைக்க அவன் தோளைப் பற்றியபடி தலைகுனிந்து நின்று இளைப்பாறிய பின் சகுனி “படைசூழ்கை அமைக்கப்படுகிறதா?” என்று கேட்டார். அவ்வினாவிலிருந்த தயக்கத்தை புரிந்துகொண்டு கிருதவர்மன் அவர் மேலே ஏன் சென்றார் என்று கேட்காமல் “ஆம்” என்றான். “படைசூழ்கை இன்னும் சற்று நேரத்தில் முடிந்துவிடும், காந்தாரரே. மழையீரத்தால் பந்தங்களை ஏற்ற இயலவில்லை. …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/123458/
பார்பாரிகன் அமர்ந்திருந்த காவல்மாடம் இளமழையில் நனைந்து நான்கு பக்கமும் துளிகள் சொட்டிக்கொண்டிருக்க இருளுக்குள் ஊழ்கத்திலென நின்றிருந்தது. ஓசை எழுப்பாத காலடிகளுடன் நடந்த புரவியின் மீது உடல் சற்றே சரித்து கடிவாளத்தை இடக்கையால் பற்றி வலக்கையால் தாடியை நீவியபடி அமர்ந்திருந்த சகுனி அதனருகே நின்று மேலே பார்த்துக்கொண்டு எண்ணங்கள் உறைந்தவர்போல் சற்று நேரம் இருந்தார். ஓரிரு கணங்களுக்கு வந்தமைந்து அகலும் துயில் அவர் மேல் பரவிச்சென்றது. பின்னர் நீர் சொட்டும் ஓசையில் விழிப்பு கொண்டவர்போல் தன்னை உணர்ந்து, மழைத்துளிகள் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/123454/
