Tag Archive: குருக்ஷேத்ரம்
பகுதி ஏழு : பெருசங்கம் – 7 சுதமன் குருக்ஷேத்ரத்தை அணுகியபோது காலை வெயில் ஏறிவிட்டிருந்தது. அவர் கங்கையினூடாக படகில் சென்று யமுனைக்குள் நுழைந்து காலையில் படித்துறையில் இறங்கி அங்கிருந்த அஸ்தினபுரியின் காவல்மாடத்திலிருந்து விரைவுத்தேர் ஒன்றை பெற்றுக்கொண்டு குருக்ஷேத்ரம் நோக்கி சென்றார். செல்லும் வழி போருக்கான பொருட்கள் கொண்டுசெல்லப்படும் பொருட்டு அமைக்கப்பட்டு விரிவான நெடுஞ்சாலையாக ஆகியிருந்தது. அங்கே போடப்பட்டிருந்த பலகைகள் மண்ணில் மூழ்கியிருந்தாலும் தேரின் சகடத்தைத் தாங்கி உருளச்செய்தன. அந்த ஓசையில் சூழ்ந்திருந்த காடு கலைந்தெழுந்து ஓசையிட்டது. …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/129756/
பகுதி ஒன்று : ஆயிரம் காலடிச்சுவடுகள் – 6 பெருங்கந்தர் எழுந்து சென்றபின் சற்றுநேரம் அங்கே அமைதி நிலவியது. அனல் வெடித்து வெடித்து உலைந்தாடிக்கொண்டிருந்தது. உண்டு முடித்து ஓரிருவர் எழுந்து படுக்கும்பொருட்டு சென்றார்கள். அழிசி பூதியிடம் “பாணரே, அஸ்தினபுரியைப் பற்றி மேலும் பாடுக!” என்றான். “நாங்கள் இருவரும் அங்குதான் சென்றுகொண்டிருக்கிறோம்.” பூதி ஆதனை நோக்கி புன்னகைத்துவிட்டு “அது பெருங்களிறுகளின் நகரம்” என்றார். குறுமுழவில் விரலோட்டி அதை பேசவிட்டு அதனுடன் தன் பேச்சையும் இணைத்துக்கொண்டார். “அஸ்தினபுரி மண்ணுக்கு அடியில் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/127957/
பகுதி நான்கு : கழுநீர்க் கரை – 5 நகுலனின் எண்ணத்தில் எஞ்சியதெல்லாம் ஒன்று மட்டுமே, காந்தாரி அடுத்ததாகச் செல்லும் இடம். வண்டியின் இணையாக புரவியில் சென்றபடி அவன் அவள் தன் குடிலுக்கு மீளவேண்டும் என விழைந்தான். அவள் சற்றே ஓய்வெடுக்கவேண்டும். சற்று துயில்கொண்டால் அவள் பிறிதொருத்தி ஆகிவிடக்கூடும். அவள் இருக்கும் நிலையை அவன் எவ்வகையிலோ உணர்ந்துகொண்டுவிட்டிருந்தான். அவனை அது பதறச் செய்தது. புரவியின் மேல் அமர முடியாதபடி உடலை அதிர்வுகொள்ள வைத்தது. வண்டி திரும்பிய திசை …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/126517/
பீஷ்மரின் படுகள வளைப்புக்குள் நுழைந்தபோது இயல்பாகவே யுதிஷ்டிரன் நடைதளர்ந்து பின்னடைந்தார். இளைய யாதவர் நின்று அவரை நோக்க அவர் அருகே அர்ஜுனனும் நின்றான். பீமன் மட்டும் தலைநிமிர்ந்து முதலில் உள்ளே சென்றான். “மந்தா” என மெல்லிய குரலில் யுதிஷ்டிரன் அழைத்தார். “பொறு, எவ்வண்ணம் என்ன பேசுவதென்பதை முடிவுசெய்வோம்… இளைய யாதவன் சொல்லட்டும்” என்றார். “எனக்கு சொல்வதற்கு ஒன்றுமில்லை. அவர் கேட்டால் சொல்லக் கூடாதது என்றும் ஏதுமில்லை” என்று பீமன் சொன்னான். “மந்தா” என மீண்டும் யுதிஷ்டிரன் அழைக்க …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124907/
பீமன் காட்டுக்குள் இருக்கையில் மூச்சுத்திணறியவன் போலிருந்தான். பலமுறை கைகளை முட்டிசுருட்டி பற்களை இறுகக் கடித்து கண்களை மூடி நின்று பின்னர் மீண்டான். அவன் காட்டில் எப்போதுமே இயல்பாகவும் மகிழ்ச்சியாகவும் இருப்பதை அறிந்திருந்த நகுலன் அவனை ஓரக்கண்ணால் நோக்கிவிட்டு யுதிஷ்டிரனை பார்த்தான். அவர் தலைகுனிந்து தோள்களைக் குறுக்கியபடி உடன் எவரும் இல்லாதவர்போல் நடந்துவந்தார். இளைய யாதவரின் நிழல் என அர்ஜுனன். இளைய யாதவரின் முகத்தில் மட்டுமே புன்னகை இருந்தது. சிறுவன்போல மலர்ந்த விழிகளால் காட்டை சூழ நோக்கிக்கொண்டு நடந்தார். …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124826/
கிருபரின் சொல்மழை கிருதவர்மனை முதலில் நிலையழியச் செய்தது. அதை அவனால் புறக்கணிக்க முடியவில்லை. அந்தக் காட்டில் ஒலித்த ஒரே மானுடக் குரல். அதிலிருந்து அவனால் சித்தம் விலக்க முடியவில்லை. வேண்டுமென்றே முன்னால் விரைந்தால் அக்குரல் சற்று தெளிவின்மைகொண்டதுமே அவன் கால்கள் விரைவழிந்தன. அதன் ஒவ்வொரு சொல்லும் கூரிய முனைகளுடன் அவனை தைத்தது. அவர் ஒருவகை சித்தமயக்கில் சொல் பெருக்குகிறார் என தெரிந்தது. சித்தம் மயங்கும்போது சொற்கள் பொருளிழக்க வேண்டும். ஆனால் அவை மேலும் மேலும் பொருட்செறிவுகொண்டன. ஒருவேளை …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124419/
திருஷ்டத்யும்னன் தேரிலேறி நின்று சூழ நோக்கினான். விழிதொடும் தொலைவுவரை ஒரு மானுட அசைவுகூட இருக்கவில்லை. பதிந்து உறைந்த கரிய அலைகளைப்போல மானுட உடல்கள் தெரிந்தன. அவை மெல்ல நெளிந்து ததும்பிக்கொண்டிருப்பது போலவும் அசைவிலாது அமைந்துவிட்டவை போலவும் தோன்றியது. முகில்திரள்கள் விளிம்போடு விளிம்பு பொருந்தி இணைய வானம் இருண்டபடியே வந்தது. வானில் பறவைகள் என ஏதுமில்லை. அவை மழைக்கு அஞ்சி காடுகளுக்குள் சென்றுவிட்டன என்று தோன்றியது. அவன் அந்தத் திரளில் ஒருவனாவது எழக்கூடும் என எதிர்பார்த்தான். ஒருவன் எழுந்தே …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124260/
சகுனி முதலில் இளைய யாதவர் தேர்முகத்தில் அமர்ந்திருப்பதைத்தான் பார்த்தார். தேரில் வில்லுடன் நின்றிருந்த நகுலன் அர்ஜுனன் என்று தோன்றினான். ஒருகணம் எழுந்த உளக்கொப்பளிப்பை அவரே வியந்தார். ஆம் ஆம் ஆம் என்னும் ஓசையாக தன் அகத்தை உணர்ந்தார். ‘சூழ்க!’ என்று கைகாட்டிவிட்டு நாணொலி எழுப்பியபடி அவர் அத்தேரை நோக்கி சென்றார். மைந்தர்கள் அவரைச் சூழ்ந்து தேர்களில் சென்றனர். செல்லும் வழியெங்கும் தேர்கள் உலைந்தாட அவர்கள் கூட்டுநடனமிடுவதுபோல் தோன்றியது. அதுவரை அவருடைய உள்ளம் களத்தில் திசையறியாததுபோல் தொட்டுத்தொட்டு தாவிக்கொண்டிருந்தது. …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124246/
சகுனி களத்தில் தேரில் நின்று அம்புதொடுத்து போரிட்டபடி தன்னை இருபுறமும் பின்தொடர்ந்து காத்து வந்த மைந்தர்களை பார்த்தார். வலப்பக்கம் விருகனும் இடப்பக்கம் உலூகனும் வழிநடத்த மைந்தர்கள் விருபாக்ஷனும் ரக்தாக்ஷனும் ஸ்ரீகரனும் புஷ்கரனும் புஷ்பனும் விந்தனும் உத்பவனும் வந்துகொண்டிருந்தனர். அவர்களின் அம்புகளால் அமைக்கப்பட்ட வேலிக்குள் அவர் சென்றுகொண்டிருந்தார். எதிரே வந்த அம்புகளில் பெரும்பாலானவை அவருடைய மைந்தரின் அம்புகளால் தடுக்கப்பட்டன. உலூகனின் அம்புகள் விசையும் விரைவும் கொண்டவை. விருகனின் அம்புகள் எடைமிக்கவை. அவை எதிரம்புகளை வெல்வதன் சிறிய மணியோசைகள் அவரை …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124212/
யுதிஷ்டிரன் திசையழிந்தவராக சரிந்துகிடந்த தேர்த்தட்டு ஒன்றை பற்றியபடி நின்றார். இளைய யாதவர் தேரிலிருந்து இறங்கி அவர் அருகே ஓடிவந்தார். “யாதவனே” என யுதிஷ்டிரன் விம்மினார். “என் கொடுங்கனவுகளில் எல்லாம் நான் கண்டது இதைத்தான். நான் அஞ்சியது இதை மட்டும்தான். என் மைந்தரும் உடன்பிறந்தாரும் மறைந்து நான் மட்டுமே எஞ்சியிருக்கிறேன். நகுலனும் சகதேவனும்…” என்று இளைய யாதவரின் தோளைப் பற்றியபடி அரற்றினார். “அஞ்சற்க, அரசே. அவர்கள் உயிரிழந்திருக்க வாய்ப்பில்லை” என்றார் இளைய யாதவர். “என்ன சொல்கிறாய்? நானே கண்டேன்! …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124209/
