Tag Archive: அஸ்வத்தாமன்
பகுதி ஐந்து : எஞ்சும் கனல் – 6 எப்போதுமே தனிமையை ஓர் அழுத்தமாகவே யுயுத்ஸு உணர்ந்து வந்தான். ஆனால் ஒன்று நிகழ்வதற்கு முன் அமையும் தனிமையை அவன் வியப்புடன் மீளமீள எண்ணிக்கொள்வதுண்டு. அப்போது மானுடர் அனைவருமே சற்று கைவிடப்பட்டவர்களாகத் தெரிவார்கள். அவர்களை ஆட்டுவித்த சரடுகள் அனைத்தும் தளர்ந்துவிட, செய்வதறியாமல் தளர்ந்து நின்றிருப்பார்கள். செயல் அவர்களில் விண்ணிலிருந்து மின் இறங்கி மரங்களைப் பற்றி எரியச்செய்வதுபோல நிகழ்கிறது. செயல்கள் அனைத்தையும் அவற்றுக்குரிய தெய்வங்களே இயற்றுகின்றன. பெருஞ்செயல்களை பெருந்தெய்வங்கள். அவன் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/126911/
பகுதி ஐந்து : எஞ்சும் கனல் – 5 குடிலை அடைந்து மரவுரி விரிக்கப்பட்ட மூங்கில் மஞ்சங்களில் அமர்வது வரை இளைய யாதவரும் அர்ஜுனனும் ஏதும் பேசிக்கொள்ளவில்லை. கால் தளர்ந்து பரசுராமரின் முற்றத்தில் அமர்ந்து அழுத அர்ஜுனனை இளைய யாதவர் தோள்தழுவி அணைத்து அழைத்துவந்தார். அவன் விம்மிக்கொண்டே இருந்தான். அவர் ஆறுதாக ஒரு சொல்லும் உரைக்கவில்லை. அவன் ஓய்ந்து மஞ்சத்தில் படுத்துக்கொண்டதும் “உன் அழுகை நன்று… சில எல்லைகளை கடந்துவிட்டாய் என்பதற்கான சான்று அது” என்றார். அர்ஜுனன் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/126849/
பகுதி ஐந்து : எஞ்சும் கனல் – 4 அன்று பகல் முழுக்க தேரில் அவர்கள் சென்றுகொண்டே இருந்தார்கள். அந்த திசையை ஏன் இளைய யாதவர் தெரிவுசெய்தார் என அவன் வியந்தான். கங்கைக்கு இணையாகவே அது சென்றது. நெடுந்தொலைவில் எங்கோ ஆறு இருந்தது. வழியிலோடிய ஓடைகள் அனைத்தும் அதை நோக்கியே சரிந்தன. பலகைகளைக்கொண்டு ஓடைகள்மேல் பாலம் அமைக்கப்பட்டிருந்தது. சுட்ட செங்கற்களால் காட்டாற்றின்மேல் பாலம் கட்டப்பட்டிருந்தது. ஒவ்வொரு பாலத்தின் அருகிலும் மரத்தின்மேல் ஒரு காவல்மாடத்தில் சில காவலர் இருந்தார்கள். …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/126846/
பகுதி ஐந்து : எஞ்சும் கனல் – 3 தேர் கிளம்பியதுமே யுயுத்ஸு ஒன்றை உணர்ந்தான். அது போருக்குரிய தேரல்ல. சீரான நெடும்பாதையில் விரைந்து செல்லக்கூடியதும் அல்ல. இரட்டைப்புரவி கட்டப்பட்டது. மேடுபள்ளமான சிறிய தொலைவுக்கு செல்வதற்குரியது. அரசகுடியினர் பிறரறியாது ஊர்வதற்குரிய மூடுதிரைகள் அமைக்கப்பட்டது. அதன் நுகம் தோல்பட்டையால் தளர்வுற தேருடன் இணைக்கப்பட்டிருந்தது. சகடங்கள் மையக்கூடத்துடன் நெகிழ்வாக பொருத்தப்பட்டிருந்தன. அடியில் வளைந்த ஏந்துவிற்களுக்கு நடுவே இழுத்துக் கட்டப்பட்ட தோல்பட்டைகளின் மேல் அதன் மேற்கூண்டு அமைந்திருந்தது. அதை தொட்டில் என்றே …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/126824/
அஸ்தினபுரியின் மேற்கே அமைந்திருந்த குறுங்காட்டில் விழிகளை முற்றிலும் இல்லாமலாக்கிய கூரிருளுக்குள் அஸ்வத்தாமன் முன்னால் செல்ல கிருபரும் கிருதவர்மனும் தொடர்ந்து சென்றனர். அஸ்வத்தாமன் செவிகளையும் தோலையும் விழிகளாக ஆக்கிக்கொண்டான். அவன் செல்லும் வழியை மட்டுமே நோக்கி பிறர் சென்றனர். அவர்களின் காலடியோசைகள் இருளுக்குள் ஒலித்து பெருகி அகன்றுசென்றன. சருகுகளுக்குள் சிற்றுயிர்கள் ஊடுருவி ஓடும் ஓசையும் தலைக்குமேல் பறவைகள் கலைந்து எழுந்து சிறகடித்து கூவிச் சுழலும் பூசலும் எழுந்தன. கிளம்பிய கணம் முதல் அஸ்வத்தாமன் ஒருகணமும் ஓய்வின்றி நடந்துகொண்டிருந்தான். அவர்கள் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/125270/
தொலைவில் தெரிந்த பந்த ஒளியை முதலில் சாத்யகிதான் கண்டான். முதலில் அது மின்மினியின் அசைவெனத் தோன்றியது. அதற்குள் உள்ளமைந்த எச்சரிக்கையுணர்வு விழித்துக்கொண்டது. “யாரோ வருகிறார்கள்” என்று கூவியபடி அவன் எழுவதற்குள் திருஷ்டத்யும்னன் விசையுடன் எழுந்து “அவர்தான்… ஆசிரியரின் மைந்தர்” என்று கூவியபடி தன் வில்லை நோக்கி பாய்ந்தான். “எப்படி தெரியும்?” என்று தன் வில்லை எடுத்தபடி எழுந்த சிகண்டி கேட்டார். “அவருடைய மூன்றாம்விழியை நான் பார்த்தேன். ஒரு கண மின் என்று அது தெரிந்தணைந்தது. அவர் அதை …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/125093/
துரியோதனனின் சிதையில் எரிந்த தீ தன் வெம்மையை தானே பெருக்கிக்கொண்டது. தழல்கள் ஒன்றன்மேல் ஒன்றென ஏறி வான் நோக்கித் தாவின. தீயின் இதழ்களுக்குள் துரியோதனனின் உடலை நோக்க விழைபவன்போல அஸ்வத்தாமன் கூர்ந்து நோக்கிக்கொண்டிருந்தான். கிருதவர்மன் எழுந்து உடலை உதறியபடி வந்து அவன் அருகே அமர்ந்தான். கிருபர் பெருமூச்சுவிட்டு உடல் கலைந்து “இங்கு நம் கடன் முடிந்தது” என்றார். துரியோதனனின் முகம் எரிந்துகொண்டிருந்தது. தீயை காற்று அள்ளி சுழற்ற அருகே நின்ற ஒரு மரத்தின் இலைகள் சடசடவென்று சுருங்கி …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124978/
குருக்ஷேத்ரத்தின் தெற்குக்காட்டைச் சென்றடைந்தபோது அவர்கள் முற்றாகவே சொல்லடங்கி வெறும் காலடியோசைத் தொடராக இருளுக்குள் நிகழ்ந்துகொண்டிருந்தார்கள். தெற்குக்காடு சீவிடுகளின் ஒலிகூட இன்றி அமைதியாக இருட்குவைகளின் பரப்பாக சூழ்ந்திருந்தது. கிருபர் தொண்டையைச் செருமி, குரல்கொண்டு “அங்கே எந்த ஓசையுமில்லை” என்றார். அஸ்வத்தாமன் அதைக் கேட்டும் மறுமொழி உரைக்கவில்லை. கிருபர் தானாக தொடர்ந்தார். “நாய்நரிகளின் ஊளையால் களம் இப்போது நிறைந்திருக்கும் என எண்ணினேன். அங்கே வெறும் இருள்வெளியே எஞ்சியிருக்கிறதுபோலத் தோன்றுகிறது” என்றார். அஸ்வத்தாமன் மறுமொழி சொல்லவில்லை எனக் கண்டு “ஆம், களம் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124948/
காலகத்தை அணுகுந்தோறும் கிருபர் நடைதளர்ந்தார். அஸ்வத்தாமன் வேறெங்கோ உளம் அமைய நடந்துகொண்டிருக்க கிருதவர்மன் நின்று திரும்பி நோக்கி மூச்சிரைக்க “விசைகொள்க, ஆசிரியரே. இருட்டி வருகிறது. அங்கே ஒளியில்லையென்றால் சென்றும் பயனில்லை” என்றான். “இந்த இரவு இருண்டது. மழையும் பெய்யக்கூடும். அரசரின் உடல் அங்கே தனித்துக்கிடக்கிறது…” கிருபர் “இத்தனை களைப்பை நான் உணர்ந்ததே இல்லை” என்று முனகிக்கொண்டு மேலும் நடந்தார். காட்டுக்குள் புகுந்து ஓடையினூடாக மேலேறத் தொடங்கியபோது அவ்வப்போது நின்று நீர் அள்ளிக்குடித்தார். பாறைகளில் இருமுறை தளர்ந்து அமர்ந்தார். …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124923/
நேர் எதிரில் வேடன் நின்றிருந்தான். அஸ்வத்தாமன் அவனைப் பார்த்துக்கொண்டு ஆலமரத்தடியில் அமர்ந்திருந்தான். அவன் அங்கே எங்கிருந்து வந்தான் என்று அஸ்வத்தாமன் வியந்தான். காற்றில் இருந்து பனித்துளியென முழுத்து எழுந்து வந்தவன் போலிருந்தான். அல்லது அங்கிருந்த நிழல் ஒரு விழிமாயத்தால் பருவடிவு கொண்டதா? கன்னங்கரிய ஓங்கிய உடலில் நரம்புகளின் ஓட்டம் தெரிந்தது. விரிந்த பலகைகளாக நெஞ்சு. அடுக்கப்பட்டதுபோன்ற இறுகிய வயிறு. ஒடுங்கிய சிற்றிடை. அவன் நாணேற்றித் தெறித்து நிற்கும் வில் போலிருந்தான். களமெழுந்த ஆட்டர்களே அவ்வண்ணம் இருப்பார்கள். உடலின் …
மேலும் »
Permanent link to this article: https://www.jeyamohan.in/124921/
