வெண்முரசுக்குப் பின்… சோழராஜா

வெண்முரசு நூல்கள் வாங்க

வெண்முரசு மின்னூல்கள் வாங்க

இனிய ஜெயமோகன் அவர்களுக்கு,

நலம் தானே. இங்கு எங்கள் வீட்டில் அனைவரும் நலம்.

ஈஸ்வர ஹிதம், இறை விருப்பம். என்ற ஒரு வார்த்தை ஒரு வாரமாக என் செவிகளில் ஒலித்துக்கொண்டே இருக்கிறது. எப்படி என்று தெரியாது , எங்கிருந்து என தெரியவில்லை பின்னர் தேடியதில் தளத்தில் படித்த கட்டுரை என தெரிந்து கொண்டேன்.

அந்த வார்தையினால் தான் இந்த கடிதம் எழுதும் ஊக்கம் பெற்றேன். இல்லை என்றால் என்னால் கடந்து சென்று எழுதிவிட முடியாது என இதை எழுதும்பொழுது நினைக்கிறேன்.

வெண்முரசு முதல் வாசிப்பை 22/12/2022 அன்று நிறைவு செய்தேன். கிட்ட தட்ட இரண்டு ஆண்டுகள். வெண்முரசு நான் 2021 ஜனவரி புத்தாண்டின் வாசிக்க தொடங்கினேன்.

வாசிக்க ஆரம்பித்து ஒவ்வொரு நாளும் படித்தேன். சில நாட்கள் இரவு பகல என படித்ததும் உண்டு  . சில நாட்கள் ஒரு வரிக்கு மேல் செல்ல முடியாது . நான் நினைத்தது உண்டு, “தினமும் வந்தப்ப வாசிக்காம விட்டோமே” பிறகு யோசித்தால் கண்டுபாக முடியாது என தோன்றியது. ஒரு மரு அத்யாய திற்கும் 24 மணி நேரம் இடைவேளை, கண்டிப்பாக அதை என்னால் தாங்கி கொண்டிருக்க முடியாது. அடுத்து அடுத்து என  என் மனம் பறக்க  நிலைகொள்ளாமல் தங்களுக்கு மெயில் மழை பொழிந்திருப்பேன்.

என் நாட்கள் நீண்டு நீண்டு சென்றன. விதுரரின் வாசிப்புப் பரிந்துரையின் படி தினமும் காலையில் எழுந்தவுடன் காவியம்: அது செமஸ்டர் எக்ஸாமாக இருந்தாலும் , இரவு உறங்குவதும் காவியத்துடனே. சில நேரங்களில் ஆர்வத்தை அடக்க முடியாமல் lectures நடக்கும்பொழுது கூடவே வாசித்து உண்டு. பல நேரங்களில் இடையில் கேட்ட கேள்விகளுக்கு பதில் தெரியாமல்(சில நேரங்களில் யார் கேள்வி கேட்டார்கள், எங்கு இருக்கிறேன் என) முழித்து திட்டு வாங்கி உள்ளேன். I was obsessed with வெண்முரசு.

It was my only anchor of hope. கல் பெருஞ்சிறு நுரை நாவல் முன்னுரையில் நீங்கள் எழுதியது போல வெண்முரசு என்ற ஒரு வார்த்தையை பிடித்து கொண்டுதான் இந்த இரண்டு வருடங்களை நான் கடந்தேன். Those days were my toughest time.

Corona இரண்டு lock down, மனரீதியாகவும் பொருளாதார ரீதியாகவும் மிகுந்த பாதிப்பை ஏற்படுத்தியது. அப்பா அம்மா இருவருமே மிகுந்த மன உளைச்சலுக்கு ஆளாகினர். தொடர் உடல் உபாதைகள், அதனுடன் சேர்ந்து மன அழுத்தம். Both were diagnosed for clinical depression and started taking medicine.

I have never seen my father in such a low state. It was a nightmare for me to see him in such a vulnerable state. At ine point he stopped speaking with us, although we stayed under one roof.  It was a worst nightmare. I pray that I shall never see him again in that state.

அந்த நாட்களில் வெண்முரசு ஒன்றுதான் என் துணைக்கோள்.வீட்டில் நான் கதை சொல்லிகொண்டே இருந்தேன் எதை பற்றியும் எதை பார்தும் வென்முரடுடன் இணைத்து தங்கள் சொன்னவற்றை தொகுத்து வீட்டில் பேசிக்கொண்டே இருந்தேன்.

பலரது உண்மையான முகங்களை எனக்கு காட்டியது. கீழ்மையும் ஏளனமும் நிறைந்த பார்வை. நீ இவ்வளவுதான் நான் நினைத்தது சரி என இலிக்கும் விழிகள் பல நான் கடந்து வந்தேன்.  ஒருவன் கீழே சரியும் பொழுது மற்றவர்களுக்கு ஏன் இவ்வளவு மகிழ்ச்சி  ஜெ? இவர்களுக்கு அதில் என்ன கிடைக்க போகிறது, கைகொட்டி சிரித்த முகங்கள் ஒவ்வொன்றாக என் கண்களுக்கு முன் வருகிறது.

ஒருவகையில் வெண்முரசு என்னை திடப்படுத்தியது.  வெண்முரசு வழியே நான் கண்ட பேராளுமைகளின் வீழ்ச்சியும் எழுச்சியும் என்னை ஒருவாறாக தேற்றியது. ஒரு நாள் எங்கேயோ ஆரம்பித்து,  துருபதனின் கதையை அப்பாவிற்கு சொன்னேன். சொல்லச் சொல்ல கதை எழுந்து கொண்டே வந்தது என்னால் அவ்வளவு வரிகளையும் நினைவில் வைத்து சரளமாக கூறமுடியும் என்று அப்போது தான் தெரிந்தது. நான் நினைத்து கொள்வதுண்டு துரோணர் கர்ணன் , துரியோதனன் திருதராஷ்டிரர் விதுரர் முன் நான் எம்மாத்திரம். நெஞ்சை நிமிர்த்தி நேர்பட நிற்க வேண்டும் என்ற வெறியை என்னுள் வேரூன்றி விதைத்தது வெண்முரசு தான்.

அப்பவும் அம்மாவும் படிப்படியாக உடலும் உள்ளமும் தேறி வருகின்றனர். மாத்திரைகளின் power குறைந்துள்ளது ஆனால் இன்னும் மாத்திரையை நிறுத்தவில்லை. நீண்ட காலம் எடுத்து கொள்ள வேண்டும் என மருத்துவர் கூறுகிறார்.அப்பாவும் படிக்க ஆரம்பித்துள்ளார். மைத்திரி , குமரிதுறைவி வாசித்துள்ளார்.

Whenever I feel low i go and read இமைகணம் chapters where kannan speaks with karnan especially these lines. “தோற்கடிக்கப்பட்டோர், வீழ்த்தப்பட்டோர், அடக்கப்பட்டோர் அனைவருக்கும் இதுவே என் சொல். தோற்றீர்கள் எனில் வெல்க! வீழ்ந்தீர்கள் எனில் எழுக! அடக்கப்பட்டிருந்தால் ஆள்க! சிறுமைப்படுத்தப்பட்டீர்கள் என்றால் விரிக! அதற்குரிய இயலறிவே உங்களுக்குரியது. தனியறிவு அதற்கு உகந்தது அல்ல. கூரியதென்றாலும் ஒளியைக் கொண்டு காலில் தைத்த முள்ளை அகழ்ந்தெடுக்கவியலாது.

இங்குள்ளவை அனைத்தும் மீறவியலாதன என்றால் உங்கள் தோள்களுக்கு ஆற்றல் ஏன் அளிக்கப்பட்டது? உங்கள் சொற்களுக்கு ஏன் அனல் கூடுகிறது? களத்தை அமைத்த அதுவே கைகளையும் ஆக்கியது என்று உணராதவர் பேதைகளே.”..

வெண்முரசு மூலம்  அடைந்தது என்ன? என்ற கேள்விக்கு கிருஷ்ணன் அண்ணா பெருவாழ்வையும், சுசித்ரா அக்கா தனக்கான இளைய யாதவனை கண்டுகொண்ட தையும், மீனாம்பிகை அக்கா, யாரையும் நான் சகித்து கொள்ள வேண்டியது இல்லை யாரையும் வெறுக்க வேண்டியதும் இல்லை என வெண்முரசு ஆவணப் படத்தில் கூறி இருந்தனர். இதே கேள்வி நானே எனக்கு கேட்டு கொள்கிறேன். நான் பெற்றது என்ன?

காவியம் என்பது தன்னுள் பல அடுக்குகளை கொண்டுள்ள ஒன்று. வியாசர் சொல்வது போல காவிய ஆழத்தில் ஒவ்வொரு சொல்லும் பெரும் பாறை என இருப்பவை அவற்றின் ஆழத்தில் ஒரு துளி ஒளி கூட செல்லமுடியாது. யாராலும் கண்டு கொள்ள முடியாமலும் போகலாம்..  என் வாசிப்பெனும் அகள்விலக்கை என் வாழ்க்கை அனுபவத்தை பெற்ற அறிவை கொண்டு ஒளிரசெய்து முன் செல்கிறேன். நான் அடைந்தவை யாவும் அதன் விளைவே. வெண்முரசு  எனக்கே எனக்கான திறப்புகளையும் தந்துள்ளது.

வெண்முரசு என்னை பொறுத்தவரையில் மாபெரும் மீட்சியின் கதை. மீட்சியை பல்வேறு வகையில் நடத்தியுள்ள காவியம். எப்பேர்ப்பட்ட இடர் ஆயினும், அவமானம் ஆயினும், குரோதம் ஆயினும் அதில் இருந்து வெளியேற தேவை ஒரு பிடிமானம். அப்பிடிமானதை பற்ற மனம் திறந்திற்றுக வேண்டும். அப்பிடிமானம் அல்லது திறப்பு எங்கு வேண்டுமானாலும் நிகழலாம், புள்ளின் ஒரு அசைவில் சூரியனின் ஒரு கதிர் கீற்றில் , ஒரு துளி கண்ணீரில், குழல் இசையில், அன்னதில், ஒரு மலர் இதழில் அல்லது ஒரு தொடுகை அல்லது கன்னியின் கடை விழி பார்வையிலும்  அது நிகழலாம். அதை கண்டறிவது நம் கையில் அல்லது அதற்கான தருணம் வாய்க வேண்டும். வாய்த பின் அதை விடாமல் பற்றி எழ வேண்டும். அதை விரித்து கொள்ள வேண்டும்.

மீட்சி நேர்நிலையில் இருத்தல் அவசியம். வஞ்சம் கொண்டோ கோபம் கொண்ட எழும் எதுவும் பெரும் அழிவையே தரும். எதிர் நிலை எண்ணங்கள் யாவும் எதிர் நிலை முடிவையே தரும்.

Aristotle உடைய catharsis தியரியை நான் நன்றாக உணர்ந்து கொண்டது வெண்முரசின் மூலம்தான்.  Fall of great men is always been subject but in venmurasu , it describes about common man in every great men who is constantly flexes and wants normal like. his psyche and vulnerable states are addressed.   they attain their greatness after their crisis or after a vantage point. They are great because they arise from that state and became what we see.  A reader can easily pin the moment or the vantage point where his actions take a turn and he transforms. He or she already had all the qualities to be great  inside them but the situation that  instigated them made them poignant persistent even dogmatic at certain point. All those shaped them whom we see.  We cannot deny their low points but accepting them gives us a complete picture of their self.  Campbell describes it as hero’s journey in his book on same title.

அத்தனைக்கும் மேல் ஒன்று உண்டு. நான் என்னுடைய கண்ணனை கண்டது. சுசித்ரா அக்க சொன்னதை போல அனைவரும் அவர்களுக்கான கண்ணனை கண்டு கொள்வார்கள். நான் என்னவாக கண்டேன்? அதை கூறுவது கடினம்.  அவன் என் நினைவு தெரிந்த நாள் முதல் என் கை பிடித்து வருபவன். அறியா வயதில் என் கண்ணீரை துடைத்து குறை ஒன்றும் இல்லை என தேற்றியவன். வெண்முரசு அவனை வளர்ந்து விரிந்துள்து ஆனால் இன்னும் அவன் எனக்கு பொக்கை வாய் தோழன் தான்.

சில நேரங்களில் சில நிகழ்ச்சிகள் தர்கதிர்க்கு அப்பாற்பட்டு நடப்பவை. அவை ஏன் நடந்தது? எப்படி நடந்தது என கேள்வி கேட்டால் நமக்கு ஒன்றும் எஞ்சாது. மேலும் மேலும் மேலும் அதன் தீவிர தன்மை கூடிய படியே செல்லும் அதை அப்படியே விட்டு விலகி செல்வது தான் சிறந்த வழி.

அன்று வெண்முரசு இறுதி  அத்தியாயங்களை படித்து கொண்டிருந்தேன்.  முதலாவின் அத்தியாயம்11 .  இரவு மணி 2:30 மேல் இருந்து . பின் இரவானதால் மக்கள் நடமாட்டம் எதும் இல்லமல் தெருவே நிசப்தமாக இருந்தது.   தர்மர் இளைய யாதவர் வின் எய்கிய செய்தி கேட்டு ஹஸ்தினபுரி சென்று கொண்டிருந்தான். அர்ஜுனனை கண்டான். ஊர் முழுவதும் யாதவன் விண் சென்ற செய்தி கேட்டு திருவிழா கோலம் பூண்டு ஆடி பாடி கொண்டாடி கொண்டிருந்தனர், “அப்போது எவனோ ஒரு பாணன் ‘**பரித்ராணாய சாதூனாம் விநாசாய ச துஷ்க்ருதாம் தர்மசம்ஸ்தாபனார்த்தாய சம்பவாமி யுகே யுகே’ என்று பாடிக்கொண்டிருப்பதை கேட்டேன்”

சரியாக அந்த வரி படிக்க, காதை கிழிக்கும் சங்க நாதம் எழுந்தது. அப்படியே உறைந்து விட்டேன். கிட்ட தட்ட ஐந்து நிமிடம் ஒளித்து கொண்டே இருந்தது. கண்களில் கண்ணீர் வர என்ன செய்வது என தெரியாமல் கும்பிட்டு என்னையே அறியாமல் அழுது கொண்டிருந்தேன். சங்கு சத்தம் நின்றதும் மீதம் இருந்த அத்தியாயங்களை படித்து முடித்தேன்.

மார்கழி மாதம், தினமும் விடியற்காலை சங்கூதி வந்து பாசுரம் பாடி சங்கூதுவார். 5 -6 மணிக்குள் வரும் சங்கூதி ஏன் அன்று 2:30 மணிக்கே வந்தார்? நான் ஏன் அன்று தூங்காமல் வாசித்தேன்? இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பே அந்த அத்தியாயத்தை படிக்க வேண்டியவன் ஏன் இரண்டு நாட்கள் தவிர்த்து  அன்று படித்தேன்? தெரியவில்லை ஜெ.

காலை முதல் வேலையாக பெருமாள் கோவில் சென்று வந்தேன்.  நாராயணனுக்கு அர்ச்சனை செய்தேன். கோவிலுக்கு வெளியில் ஒரு மாமரம் பூத்திரிந்தது. அதை வெறிக்க வெறிக்க பார்த்துகொண்டு நின்றேன். ஏனோ காமன் அம்புகளில் ஒன்று மாமலர் என லோகமாதேவி அம்மா அவர்கள் ஒரு கட்டுரையில் கூறியது நினைவிற்கு வந்தது.

மூன்று நாட்கள் யாரிடம் என்ன சொல்வது சொன்னால் நம்பிவார்களா என தெரியாமல் சுற்றிக் கொண்டிருந்தேன். சொன்னால் என்ன சொல்லுவார்கள் என்ற பயம் ஜெ. என்னை கேலி செய்து விட்டால் என்ன செய்ய, சற்று நேர்மாறாக யாரேனும் சொல்லி இருந்தால் கூட என்னால் அதை தாங்கி கொண்டிருக்க முடியாது. Am I crazy or hallucinating? என பல குழப்பங்கள். முதலில் என் தோழியிடம் தான் சொன்னேன். அவள் இது ஒரு good omen, congrats let it be a hint for a good start என கூறினாள் அப்பறம் தான் எளிதாக முடிந்ததும். பின்னர் அப்பா அம்மாவிடம் சொன்னேன். அவர்கள் நல்லதிற்கே என சொன்னார்கள். அம்மாவிற்கு ஒரு நம்பிக்கை உண்டு சுந்தரகாண்டம் படித்தால் அனுமார் வந்து கேட்பார் என. இதை நாராயணன் கேட்கிறான் என கூறினார். உனக்கு காட்டி விட்டார் என கூறினார்.

அந்த வாரம் கிளப் ஹவுசில் நாலாயிரம் திவ்யப்ரபந்த கூட்டு வாசிப்பு நண்பர்கள் தொடங்கினார்கள். நானும் சென்று இணைந்து கொண்டேன். ஜா.ராஜகோபாலன் அவர்களுடன் சேர்ந்து கூட்டு வாசிப்பு. ஆண்டாள் பாசுரங்களை வாசிக்க தொடங்கியுள்ளேம். அதில் ஒரு பாடலில் சங்கநாதம் பற்றி குறிப்பு வருகிறது. அதன் அர்த்தம் என்ன என கேட்டேன். ஜாஜா வைஷ்ணவ சம்பிரதாயத்தில் சங்கநாதம் எதை குறிக்கிறது என ஒரு நீண்ட விளக்கத்தை கூறினார். I was listening keenly. He termed it as a call in both symbolically and in literal ways: Call to arise for war , for prayer and also from ignorance. அன்று meeting முடிந்ததும் சென்று யோசித்து கொண்டிருந்த பொழுது தான் ஈஸ்வர ஹிதம் என்ற வார்த்தை எங்கிருந்தோ நினைவிற்கு வந்தது.

இதற்கு இடையில் தினமும் உங்களுக்கு கடிதம் எழுத நினைப்பேன். ஒன்றும் எழுத தோணாது. அப்படியே போனை வைத்து கொண்டு பார்த்து கொண்டும் இருப்பேன். வார்த்தைகள் மனதில் அலைபுரண்டு கொண்டிருக்கும் எழுத வராது.

வீட்டில் கோவில்களுக்கு போய் விட்டு வரலாம் என திடீர் திட்டமிட்டு 31 டிசம்பர் கிளம்பினோம். திருக்கடையூர் அபிராமியே சென்று வணங்கினேன்.. அடுத்த நாள் புத்தாண்டு, ஶ்ரீ ரங்கம் சென்றோம். மிகுந்த கூட்ட நெரிசல்.  ரங்கநாதனை விழி மூடாமல்  பார்த்து கும்பிட்டு விட்டு வந்தேன். உற்சவர் மோகினி அலங்காரத்தில் ஒய்யாரமாக வளம் வந்தார். அவரை தொடர்து நம்மாழ்வார், பெரியாழ்வார், திருமங்கை ஆழ்வார், செல்வதை கைகூப்பி வெறும் விழியாக நின்று பார்த்து கொண்டிருந்தேன்.  வெளியில் ஆயிரம் கால் மண்டபம் விட்டு வரும்பொழுது யதேச்சையாக இடப்புறம் பார்த்தேன், அங்கு பாண்டுரங்கன் நின்று கொண்டிருந்தான். தொலைவில் தெரிந்தான் கன்னங்கரியவன் இடையில் கைவைத்து ராஜ கோலத்தில் நின்றிருந்தான்.  தலைமீது கரம் கூப்பி கும்பிடிட்டு வந்தேன்.

வரும் வழியில் பேசிக்கொண்டே இருந்தேன். என்ன பேசினேன் என தெரியவில்லை. அப்படியே வீடு வந்தேன். நீலம் நாவல் பற்றிய பதிவை தளத்தில் பார்த்தேன். உடனே தங்களுக்கு எழுத ஆரம்பித்து விட்டேன்.  எனக்கு ஒரு தயக்கம் இருந்தது ஜெ. இதை கூறலாமா வேண்டாமா என. ஆனால் அந்த பதிவிற்கு பின் உங்களிடம் பகிர்வதை விட இதை யாரிடம் பகிர்ந்தாலும் பொருள் அற்றதே என தோன்றியது. நீங்கள் இதை அறிய வேண்டும் ஜெ.

கடிதம் மிகவும் நீண்டு விட்டது. தங்கள் நேரத்தை அதிகமாக எடுத்து கொண்டதற்கு மன்னிக்கவும். வெண்முரசு பின் சில வாசகர்கள் வெறுமையை உணர்ந்ததாக கூறினார். எனக்கு இப்பொழுது இருக்கும் நிலை என்ன என எழிதில் கூறிவிட முடியாது. நான் தொடர்ந்து வாசிக்க வேண்டும் , எழுத வேண்டும் என மட்டும் தோன்றுகிறது .

நன்றி என ஒரு சொல்லில் கூறிவிட முடியாது. இருப்பினும் அதை தவிர வேறு எதுவும் தோன்றவில்லை ஜெ. நன்றி . தங்களை நேரில் பாரிக ஆவலுடன் இருக்கிறேன்.

இப்படிக்கு அன்புடன்

சோழ ராஜா

அன்புள்ள சோழராஜா

வெண்முரசை ஒட்டுமொத்தமாக வாசிப்பதென்பது ஓர் ஆட்கொள்ளும் அனுபவம். எது இலக்கியம் வழியாக இயல்வது என அறிந்துகொள்ளும் தருணம் அது. வெண்முரசு உங்களுடன் இருக்கட்டும். பெரும்பாலானவர்கள் அதை வாசித்து முடித்தபின் மீண்டும் அதில் நுழையப்போவதில்லை என எனக்கு எழுதியிருக்கிறார்கள். ஆனால் மிகப்பெரும்பாலும் அனைவருமே அதில் ஏதேனும் ஒரு பகுதியை எடுத்துப் படித்து அப்படியே மீண்டும் உள்ளே சென்றுகொண்டிருக்கிறார்கள். அது உங்களுக்கும் நிகழ்க

ஜெ