கவிதை

போகன், இரு கவிதைகள்

November 30, 2022

கடம்மனிட்ட ராமகிருஷ்ணன் சொன்ன ஒரு வரி உண்டு. கவிஞன் திரும்பத் திரும்ப ‘இதற்கெல்லாம் என்ன அர்த்தம்?’ என்று கேட்கிறான். மேலே இருந்து மேற்படியான் ‘போடா மயிரே’ என்று அதற்குப் பதில் சொல்கிறான். கவிஞன் திருப்தியுடன் ‘அப்டிச்சொல்லு, பின்னே?’ என்றபடி கவிதை எழுத ஆரம்பிக்கிறான்

குருவிகளின் வாழ்வில் பலதரம் உண்டு
பெரு நகரத்தில் உயரமான கட்டிடங்களின் ஜன்னல் விளிம்புகளில்
ஒண்டி வாழ அனுமதிக்கப்பட்ட குருவிகள்
பச்சைப் பச்சைச் சதுரமாய்
நீண்டு போகும் வயல்வெளிகளை
மின்சாரக் கம்பிகளின் மீது
அபாயகரமாக நின்றுகொண்டு
மேற்பார்வை செய்யும் குருவிகள்
காட்டில் இலையோடு இலையாக
வளவளக்கும் குருவிகள்
வேட்டையாடிகள் கையால்
சுடப்பட்டுத் தின்னப்படும் குருவிகள்.
பாடலின் திளைப்பில் கவனமற்ற பொழுதொன்றில்
சர்ப்பத்தின் வாய்ப்படும் குருவிகள்
வானத்துக் குருவிகளைப் பாருங்கள்
அவை நாளை தங்களுக்கு
என்ன நிகழும் என்று அறியாதிருக்கிறார்கள்.

வானில் கோடு கிழித்தாற்போல்
பறக்கும் நாரைக்கு
ஒரு அர்த்தமும் இல்லை.
கம்பத்தில் வளைந்து வளைந்து
உயிராவேசத்தோடு
ஏறும் கொடிக்கொரு அர்த்தம் இல்லை.
பாம்பின் நாக்கு போல
வெளியைத் துழாவும்
அதன் கைகளுக்கு ஒரு அர்த்தம் இல்லை.
அந்தகர் செய்வது போல்
பிரபஞ்சத்தின் ஒவ்வொரு பொருளாய்த் தடவி
அதன் அர்த்தத்தைக் கேட்க முயல்கிறேன்.