தத்துவ வகுப்பு – கடிதங்கள்

பெரும் தத்துவ மரபிற்குள் நுழைவதற்கான உற்சாகமான ஒரு துவக்கத்தை பெற்றோம். இந்திரனும் வருணனும் வாழ்த்தொலி வழங்கியதாகவே அந்த பெருமழை உணரச் செய்தது.

எத்தனை இடையூறு வந்தாலும் எடுத்த காரியத்தை முடிக்கும் தங்களின் செயலூக்கத்தை அருகிருந்து பார்க்க முடிந்தது. பரோக்ஷ வேள்வி பற்றி விளக்கும் போது, செய்யும் அனைத்தையும் முழுமை நோக்கியே ஆற்றும் தங்கள் வாழ்வே கண் முன் வந்தது.  

அடுத்த வகுப்பிற்காக ஆவலுடன் காத்திருக்கிறோம்.

நன்றி ஜெ!

சதீஷ் ராமதுரை

*

அன்புள்ள ஜெயமோகன் தத்துவ வகுப்புகளில் கலந்துகொண்டது குறித்து மிக மிக மகிழ்ச்சி!

இந்த மூன்று நாட்களில் எனக்கு கிடைத்த பெரும் திறப்புஇந்திய தத்துவ/ஞான மரபுகளின் சாரத்தையும், கட்டமைப்பையும்வரலாற்றையும் பற்றி நீங்கள் கொடுத்த ஒட்டுமொத்த அறிமுகம்நம் மரபில் வரும் கிட்டத்தட்ட அனைத்து சொற்களையும் கேட்டு/படித்திருந்தாலும்அவை சுட்டுகின்ற தத்துவங்களின் சாரத்தையும்அவை ஒன்றோடுஒன்று கொண்டிருக்கும் தொடர்புகளையும் பற்றி முதலாவதாக ஒரு வெளிச்சத்தை உருவாக்கி கொடுத்ததற்கு நன்றி!  இது ஒரு முதல்படி என்று உணர்கிறேன்அதைவிட முக்கியமானதுஅகலமும் ஆழமும் கொண்ட நமது அறிவுசூழலைப்பற்றி என்னுள் எழுந்த ஒரு உயிர்ப்பும் எழுச்சியும்அதற்கு என் வணக்கங்கள்

இந்த வகுப்புகளில் இவ்வளவு இளைஞர்களை பார்த்தது மட்டற்ற நிறைவை அளிக்கிறதுஇன்றைய சமூக சூழலில் இளைஞர்களை நீங்கள் வளர்த்தெடுக்கும் பணி அபாரமானதுவாழ்த்துக்கள்!

உங்களுடன் நேரடியாக பேச வாய்ப்பு அமையவில்லைபின்னொரு சந்தர்பத்தில் கிடைக்குமென நம்புகிறேன்.

குமரன்.

*

பெருமழையில் சிறிய அறைக்குள் நடந்த வகுப்பு சிறப்பானது. மற்ற மொத்த வகுப்பில் அன்றைய வகுப்பு வாழ் நாளெல்லாம் மறக்கமுடியாத வகுப்பு. அந்த இருட்டும், குறைவான ஒளியும், எனக்குக் கிடைத்த அந்த கடைசி இடமும், ஒட்டுமொத்தமாக ஒரு மயிர்கூச்செரியும் அனுபவம். தங்களின் குரல் அசீரிரிபோல் ஒரு தெய்வம் வந்து முழங்கியதுபோல் இருந்தது. அந்த மழைஓசையும், மக்களின் பெரும் நிசப்தமும் இன்னும் என் கண்களைவிட்டு அகலவில்லை.
அந்த காட்சியை நான் ஓவியனாக இருந்தால் ஒரு கருமையின் மெல்லிய ஒளியில் தங்க நிறமான ஒரு தேவன் அமர்ந்து முழங்கியதுபோல் வரைந்திருப்பேன். ஆனால் என்னால் முடியவில்லை. ஒருவேளை இதைப்பார்க்கதான் எனக்கு இந்த இடம் கிடைத்ததோ தெரியவில்லை.

திருமலை பச்சமுத்து

முந்தைய கட்டுரைஒரு சிலை
அடுத்த கட்டுரைகரிச்சான் குஞ்சு