கு.ராஜவேலுவின் வாழ்க்கையை வாசிக்கும்போது எத்தனை பெரிய சாகசவாழ்க்கை, எத்தனை பெரிய இலட்சியவாதம் என்று முதலில் தோன்றியது. அவர் எழுதிய சில நாவல்கள் எண்பதுகளில் கல்லூரிப்பாடங்களில் இருந்தன. இன்று அவரை எவரும் நினைவுறுவதில்லை. அவர் மறைந்தபோது ஓர் அஞ்சலிக்குறிப்பு போடலாமென எண்ணினேன். வேண்டாம், அவருக்கு அந்த தகுதி இல்லை என்று தோன்றியது. தவிர்த்துவிட்டேன்.
ஏனென்றால், அவர் தன் இலட்சியவாதம் வழியாக காங்கிரஸ் அரசில் உயர்பதவியை அடைந்தார். அதன்பின் அந்த அதிகாரத்தில் திளைத்தார். தன்னை ஓர் எழுத்தாளனாக முன்வைத்தவர் அதன்பொருட்டு மற்ற நல்ல எழுத்தாளர்களை முழுமையாக புறக்கணித்தார். கல்வித்துறைக்குள் நவீன இலக்கியம் நுழைய அரைநூற்றாண்டுக்காலம் பெருந்தடையாகத் திகழ்ந்தார். அவருடைய அதிகாரத் தோரணை (காமராஜுடன் அவருக்கிருந்த நட்பும்) பெரிதும் பேசப்பட்டுள்ளது.
ஓர் உதாரணம். தி.ஜ.ரங்கநாதன் முதுமையில் நோயுற்று தங்க இடமில்லாமல் அரசிடம் ஒரு வீட்டுக்கு விண்ணப்பித்தார்.ஜெயகாந்தனே அவருக்காக காமராஜிடம் மன்றாடினார். அவருக்கு குடிசைமாற்றுவாரிய வீடு ஒதுக்கப்பட்டது. தி.ஜ.ரவும் அவர் மனைவியும் குடிசைமாற்றுவாரிய வீட்டின் எண் எழுதப்பட்ட சிலேட்டுடன் நிற்கும் அடையாளப்புகைப்படம் தமிழிலக்கியவாதியின் அவலத்தின் கண்கூடான உதாரணமாக இன்றும் உள்ளது. கு.ராஜவேலு எண்ணியிருந்தால் இதழாளர்களுக்கான ஒரு இல்லத்தை கௌரவமாக அவருக்கு கொடுத்திருக்க முடியும்.
கு.ராஜவேலு
