அன்புள்ள ஜெ..
இலக்கணவாதிகளும் இலக்கியமும் என்ற கட்டுரையில்
இலக்கணவாதி ஒரு மொழியில் செயல்பட்டாக வேண்டும். பொதுமொழி மேல் அவனுடைய ஆட்சி இருந்தாக வேண்டும் என குறிப்பிட்டிருப்பீர்கள்.
ஆனால் இன்று வெகு ஜன இதழ்கள், தமிழுக்குப் போராடும் அரசியல் கட்சிகளின் போஸ்டர்கள், அரசு அலுவலங்களின் அறிவிப்புகள் என எதிலும் இலக்கணவாதிகளின் பங்களிப்பு இல்லை. இதழ்களில் அரசு தொலைக்காட்சிகளில் ஒரு சின்ன எழுத்துப்பிழை என்றாலும் அதைக்கண்டிப்பதும் அவர்கள் வருத்தம் தெரிவிப்பதும் எல்லாம் பழங்கதை ஆகி விட்டது.
வெகு ஜன இதழ்களுக்கே அந்த தரம் குறித்து கவலை இருப்பதில்லை. அவற்றை வாசிப்பவர்களே குறைவு என்பதால் வாசிப்பவர்களும் பிழைகளை பெரிதாக நினைப்பதில்லை.
விளைவாக ஒருமை பன்மை குழப்பங்கள், ஒற்றுப் பிழைகள், எழுத்துப் பிழைகள் போன்றவை வெகுஜன இதழ்களில் சர்வ சாதாரணம் ஆகி விட்டது. கட்சி போஸ்டர்கள், விளம்பரங்கள், டிவி அறிவிப்புகளை எல்லாம் சொல்லவே வேண்டாம். நீதிமன்ற மொழிகள் குழப்பமின்றி அமைய வேண்டும் எனக் குறிப்பிட்டு இருந்தீர்கள்.
சமீபத்தில் நீதித்துறை சார்ந்த ஒரு நாளிதழ் அறிவிப்பு பார்த்தேன்.
எங்களது கட்சிக்காரரின் வழிகாட்டுதலின்படி XYZ நிறுவனம் கட்டிய கட்டடம் குறித்தான எச்சரிக்கை ஒன்றை வெளியிட்டு இருந்தோம்
இப்படி ஆரம்பிக்கிறது அந்த அறிவிப்பு
அவர்கள் சொல்ல விரும்புவது,
XYZ நிறுவனம் கட்டிய கட்டடம் குறித்தான எச்சரிக்கை ஒன்றை, எங்களது கட்சிக்காரரின் வழிகாட்டுதலின்படி வெளியிட்டு இருந்தோம்
ஆனால் அவர்களது அறிவிப்பை படித்தால், அவர்கள் கட்சிக்காரர்கள் வழிகாட்டுதலின்படிதான் கட்டடம் கட்டப்பட்டது போல தொனிக்கிறது
பொதுவான புழக்கத்தில் தமிழ் எழுத்துத்தரம் வீழ்ச்சி அடைந்து அது வெறும் பேச்சு மொழியாக மாறிக் கொண்டிருப்பதைப்பற்றி இலக்கணவாதிகள் கவலைப்படுவதில்லை
இங்கே கூல் விற்க்கப்படும். குப்பையை கெட்ட வேண்டாம் என கேட்டு கொல்கிறோம். பூட்டை அட்ட வேண்டாம் என சில எழுதும் சாமான்யர்களை கேலி செய்வது (நேரில் அல்ல அவர்கள் பார்க்க வாய்ப்பற்ற முக நூலில்), இலக்கியவாதிகளுடன் மோதி லைக்ஸ் பெறுவது போன்றவற்றில்தான் பலரது கவனம் இருக்கிறது
சில ஆண்டுகளுக்கு முன் உங்களுக்கு ஒரு கடிதம் எழுதியிருந்தேன்
உங்கள் நூலின் உள்ளடக்கம் சிறப்பு. ஆனால் படிமம், தொன்மம் அகதரிசனம், முரணியக்கம் போன்றவை போன்ற சொற்கள் எல்லாம் பொது வாசகனுக்கு அந்நியமாக இருக்கிறது என குறிப்பிட்டு இருந்தேன்.
எல்லாத்துறைகளிலும் அந்தந்த துறைசாரந்த கலைச்சொற்கள் தேவை என்பதை விளக்கி எழுதியிருந்தீர்கள். எனக்கு என்ன வியப்பு என்றால் அப்போது பொதுவாசகனுக்குப் புதிதாக இருந்த பல சொற்கள் தற்போது இலக்கியவாதிகள் புண்ணியத்தில் பொதுப்புழக்கத்துக்கு வந்து விட்டன. சொல்லாடல், கட்டுடைப்பு, படிமம் போன்ற பல சொற்களை தினத்தந்தி, தினமலரில்கூட பார்க்க முடிகிறது. வெண்முரசு நாவலில் வந்த பல புதிய சொற்களையும் ஆங்காங்கே காணமுடிகிறது.
எனவே இலக்கியவாதிகளை விட்டுவிட்டு பொதுச்சூழலின் மீது இலக்கணவாதிகள் கவனம் செலுத்த வேண்டும். கட்சியினர், அரசு இயந்திரம், நாளிதழ்கள், மாத வார இதழ்கள் என பல இடங்களில் இவர்களது வழிகாட்டுதலும் பங்களிப்பும் தேவைப்படுகிறது.
இணையம் அறிமுகமான வரலாற்றுத் தருணத்தில் அதை சரியாக பயன்படுத்தி, தமிழ் இலக்கிய மறுமலர்ச்சி ஏற்படுத்திய பெருமை இலக்கியவாதிகளுக்கு உண்டு.
அதுபோன்ற வரலாற்றுத்தருணம்தான் இது. முகநூல் வம்புகளில் ஈடுபடாமல் கட்சிக்காரர்களை, பத்திரிக்கையாளர்களை, அரசு இயந்திரத்தை இலக்கணவாதிகள் வழிநடத்தினால், வழி நடத்த முடிந்தால் மிகவும் நல்லது.
அன்புடன்
பிச்சைக்காரன்
***
