மேடைவதைகள், சில நெறிகள்.
அன்புள்ள ஜெ
மேடைவதைகள் கட்டுரையை ஏற்கனவே பல சொற்களில் சொல்லியிருக்கிறீர்கள். ஆனால் அதையெல்லாம் இங்கே எவரும் கவனிப்பதில்லை. அரங்கிலேயே எழுந்து சொன்னாலும் பொருட்படுத்த மாட்டார்கள். நான்கு அடி போட்டாலும், மூஞ்சியில் காறித்துப்பினாலும் கவலைப்பட மாட்டார்கள். இதே வதையைச் செய்துகொண்டே இருப்பார்கள். இது தமிழகத்தின் தேசிய மனநோய். வேண்டா விருந்தாளியாய் போவதை விட கேவலமானது வேண்டாதபோது பேசிக்கொண்டிருப்பது. அதை இவர்களால் உணரவே முடியாது. நான் எனக்கென ஒரு பட்டியல் வைத்திருக்கிறேன். அந்தப்பட்டியலில் உள்ள ஒருவர் ஒரு கூட்டத்தில் பேச்சாளர் வரிசையில் இருந்தால்கூட அந்த கூட்டத்தில் எத்தனை பெரிய ஆளுமை பேசவிருந்தாலும் தவிர்த்துவிடுவேன்.
செந்தில்குமார்
அன்புள்ள ஜெ
மேடைவதைகள் கட்டுரை அற்புதமானது. இனி அரங்கில் உள்ளவர்கள் எழுந்து எதிர்வினை ஆற்றத்தொடங்கினால்தான் இவர்களை கட்டுப்படுத்த முடியும். அமைப்பாளர்கள் நட்பு கருதி அமைதியாக இருக்கிறார்கள். அரங்கினர் நாகரீகம் கருதி பேசாமலிருக்கிறார்கள். இந்தக் கும்பல் அதை பயன்படுத்திக்கொள்கிறது.
ரவிக்குமார் எம்
அன்புள்ள ஜெ
மேடையுரைகளில் வேறு எந்த சாதனையும் எந்த அடையாளமும் இல்லாதவர்கள்தான் பெரும்பாலும் படுத்துகிறார்கள். மற்றவர்கள் பேச்சு அவர்களை அறியாமலேயே நீண்டுபோக காரணம் என்ன பேசுவது என ஏற்கனவே திட்டமிடாமல் அங்கே நினைவுக்கு வருவதைச் சொல்ல ஆரம்பிப்பதனால்தான். அப்போது நேரம் மறந்துவிடுகிறது
ஜே.எஸ்.குமார்
