வாசகர் மதிப்புரை

விசை,படையல்- கடிதங்கள்

April 4, 2021

அன்புள்ள ஜெ

விசை. புறத்தில் வாழ்க்கை மாறிக்கொண்டிருந்தாலும் உள்ளத்தில் விசைக்கொண்டு நிரப்ப வேண்டிய இடைவெளி இருந்து கொண்டிருக்கிறது.

ஓலைக்காரி தன் உதடுகளில் உரைந்திருந்த சொல்லை தான் ஓலைகளில் முடைந்தாள். அழுதோ சொல்லி தீர்க்கவோ முடியாத இடைவெளி. அடிமையில் இருந்து மீட்பது போல் மீட்டு மீண்டும் சிறைபடுத்திய ஒன்றின் மீதான விசை. ஊழ்க்கு எதிரான இயற்கை எனும் பிரம்மாண்டத்துக்கு எதிரான விசை அது. தனெக்கென உள்ளம் ஒன்று கொண்ட பனைக்கு எதிரான விசை. இறங்கி ஓடியிருந்தால் இறப்பதுவரை ஓடும் விசைதான் ஒலை முடைந்த விசை.

ஓலைக்காரி முடைந்தது சாம்பலானாலும் பிரியாத நெருக்கம் ஒன்றை. காட்டை நிரப்பும் மனதொன்றின் வேகம் என்பது நீங்கள் குறிப்பிடும் குமரகுருபரனின் கவிதை வரி.

நேசையனும் தன் அம்மையின் இடைவெளியை நிரப்பதான் ஓலை எடுத்து சொல்கிறானோ என்னவோ. இவனது சற்று தணிந்த விசை.

நன்றி

பிரதீப் கென்னடி

***

அன்புள்ள ஜெ

விசை கதையை நான் என் அம்மாவின் நினைவுடன் படித்தேன். எனக்கு பத்துவயது இருக்கையில் அப்பா இறந்தார். உறவினர்கள் எவரும் உதவவில்லை. கருணை அடிப்படையில் வேலை கிடைத்தது. பியூன் கேடர் வேலை. வழங்கல்துறையில்.

அம்மா தன்னந்தனியாக எங்களை வளர்த்து படிக்கவைத்தாள். நாங்கள் வேலைக்குச் சென்று திருமணமாகி செட்டில் ஆனபிறகும் அம்மா கடுமையாக உழைத்துக்கொண்டேதான் இருந்தார். ஓய்வுபெற்றபின்பும் கொஞ்சநாள் தொகுப்பூதிய வேலைக்குச் சென்றுகொண்டிருந்தார். பணத்துக்காக அல்ல. அந்த மனோவேகம் அடங்கவில்லை. பணம் சேர்த்து பேரப்பிள்ளைகளுக்கு கொடுத்தார். சட்டென்று இறந்துபோனார்.

அக்ரெஸிவ் என்பது ஒரு பண்புநலன் இல்லை. அது ஒரு ஆழமான நிறைவில்லாமையில் இருந்து வருவது. அக்ரஸிவானவர்கள் இந்த உலகை விட்டுவிடவே முடியாது

விசையின் ஓலைக்காரியும் சரி எச்சத்தின் பெருமாள்நாடாரும் சரி ஒரே வார்ப்புகள்தான்

சக்தி குமார்

படையல் [சிறுகதை]

அன்புள்ள ஜெ,

இருபத்தைந்து கதைகளில் ஐந்து கதைகள் ஒரே வார்ப்பு கொண்டவை. யட்சன், கந்தர்வன், படையல், எரிசிதை, திரை. ஐந்தும் சேர்ந்தால் ஒரு நாவலாகவே ஆகிவிடுமென நினைக்கிறேன்.

இவை எல்லாமே ஒரே விஷயத்தைச் சொல்கின்றன. அந்தக்காலத்தின் அராஜகம், வன்முறை. அவற்றை தாண்டிச்செல்லும் அகவல்லமையையே இவற்றின் உச்சங்கள் காட்டுகின்றன அந்த ஸ்பிரிச்சுவல் வலிமையின் உச்சம் தாயுமானவரும் எறும்பு பாவாவும்தான். ஒரே நூலாகக்கூட இவற்றை தொகுக்கலாம்

எம்.அப்துர் ரஹீம்

***

அன்புள்ள ஜெ,

படையல் கதை பதினேழாம் நூற்றாண்டில் நடைபெறுகிறது. முதுநாவல் கதையும் பதினேழாம் நூற்றாண்டுதான். இந்தப் பதினேழாம் நூற்றாண்டு ஒரு முக்கியமான காலகட்டம் என நினைக்கிறேன். இந்தக் காலகட்டத்திலேதான் தமிழகம் முழுக்க இன்றிருக்கும் பெரும்பாலான சூஃபிகள் உலகுக்கு அறிமுகமாகிறார்கள்.

விரிவான இஸ்லாமிய படையெடுப்பும் பூசல்களும் நடந்த காலகட்டம் இது. கூடவே இஸ்லாமிய மெய்ஞானம் மற்ற மெய்யியல்களுடன் உரையாடியது. அதன்விளைவாக உருவான சமரச ஞானமே சூஃபி மரபு. மேல்தளத்தில் போரும் அடித்தளத்தில் இந்த மெய்ஞானமும் இங்கே விளைந்தன.

இன்றைக்கும் அப்படியொரு சூழல் மேலே நிகழ்கிறது. அரசியலில் அந்த கசப்புகள் உள்ளன. ஆழத்தில் அவ்வாறு ஒரு மெய்ஞானம் விளைந்தால் நன்றாக இருக்கும். அந்த ஏக்கமே இந்தக்கதையிலும் உங்களிடமிருந்து வெளிவருகிறது என நினைக்கிறேன்.

ஜே. அப்துல் ரசாக்

***