இப்போது, தானிருக்கும் அமைதியற்ற மனநிலைக்கும் அந்த நோயாளிக்கும் ஓர் அழுத்தமான தொடர்பு இருப்பதாக ஏனோ தோன்றியது. பேனாவை ஊன்றியபடி யோசித்துக் கொண்டிருந்தாள். எதுவுமே எழுதவில்லை. ராஜூ பேசிய ஒவ்வொரு வார்த்தையும் காதுக்குள் கேட்டது. எத்தனை சந்தோஷமான நாளையும் அவனால் ஒரே நொடியில் ஒன்றுமில்லாமல் செய்துவிட முடிகிறது. அந்த அறிக்கையை அப்படியே விட்டுவிட்டு, எழுந்து, காவ்யாவின் படுக்கைக்குப் போனாள். சலைன் தடையின்றி இறங்கிக் கொண்டிருந்தது. அற்பமேயாயினும் அந்தக் கணத்திற்கான ஆகச்சிறந்த நிவாரணம் அது மட்டும்தான்.
