எண்ணும்பொழுது [சிறுகதை]
அன்புள்ள ஜெ
உங்கள் கதைகளை தொடச்சியாக வாசித்துக்கொண்டே இருக்கிறேன். நூறுகதைகளையும் ஒரு உயர்கல்வி வகுப்பு மாதிரியே வாசித்தேன். அதற்கு வந்த கடிதங்களையும் வாசித்தேன். ஒரு கதையிலிருந்து எவ்வளவுதூரம் மேலே செல்லமுடியும் என்று அப்போதுதான் தெரிந்தது. உங்கள் கதைகளில் நான் எளிதாக எந்த ஆழமும் போகமுடியும் என்று நினைத்துக்கொண்டேன். ஆனால் அந்த நம்பிக்கை எப்போதுமே அடிவாங்குகிறது. அப்படி ஒரு அடி அளித்த கதை எண்ணும்பொழுது
கதைக்குள் கதை. ஆணும்பெண்ணும் படுக்கையறைக்குள் பேசிக்கொள்கிறார்கள். அவர்கள் ஒரு கதையை விவாதிக்கிறார்கள். அது ஒரு நாட்டார்க்கதை. அந்தக்கதையை அவன் ஏன் அவளுக்குச் சொல்கிறான் என்பதில்தான் கதையே உள்ளது. அந்தக்கதையை அவன் வளர்த்திச் சொல்கிறான். அந்த வரிகள் எல்லாமே மந்திரம்போல ஆழமானவை
அவர்கள் இருவருக்கும் நடுவே ஓர் ஆண்பெண் விளையாட்டு உள்ளது. ஒரு லீலை. அவர்கள் பேசும் கதையில் ஓர் ஆண்பெண். அங்கும் ஒரு லீலை. போம்பாளரும் திருவீட்டில் கன்னியும் ஒருவரை ஒருவர் எங்கே சந்தேகப்படுகிறார்கள்? எந்தப்புள்ளியில் அந்தப்பிரிவு தொடங்குகிறது? அதை கண்டுபிடிக்கவே முடியாது. ஒரு நொடியின் ஒருபாதியில் அவளும் இன்னொரு பாதியில் இவளும் சந்தேகப்படுகிறார்கள் என்பது எவ்வளவு பயங்கரமானது. விதியைப்போல பயங்கரமானது. மனிதன் ஒன்றுமே செய்யமுடியாது
அந்தச் சந்தேகம்கூட காரணகாரியத்தாலோ தர்க்கத்தாலோ வருவது அல்ல. அவள் கெட்டவள் என்று அவர் நினைக்கவில்லை. அவள் கெட்டவள் என்று அவளும் நினைக்கவில்லை. பிரிந்துவிடுவாளோ என்று பதற்றம் அடைகிறார்கள். மிகையான அன்பால் வரும் பதற்றம்தான் அது. விலக்கம் வந்துவிடுமோ என்ற பயம். அதுவே எண்ணிப்பார்க்க வைக்கிறது. எண்ண எண்ண விரிசல் கூடுகிறது. எண்ணிப்பார்க்கையில் நல்லவை எல்லாம் குறைகின்றன. பொல்லாதவை கூடிவிடுகின்றன
அவர்களின் பிரிவும் அப்படிப்பட்டதுதான். அவள் தீயை நினைத்துக்கொண்டிருக்கிறாள். தீயிலேயே மறைகிறாள். அவர் தண்ணீருடன் போராடுகிறார், தண்ணீரிலேயே மறைகிறார். இருவேறு உலகங்கள். இருவரும் ஊழிமுடிவிலேகூட சந்திக்கமுடியாது.
அந்த பெரிய டிராஜடியை ஏன் சொல்கிறான்? சும்மா தற்செயலாகத்தான் சொல்கிறான். அவளும் அதை பெரிதாக நினைக்கவில்லை. ஆனால் அவர்கள் இருவரும் நீரும் நெருப்பும். அவள் அவனை நெருப்பு என்கிறாள்.அவள் நீர்போல குளிர்ந்தவளாக இருக்கிறாள். அவர்கள் இருவர் நடுவே அந்த பிரிவு இல்லை. ஒருவேளை பிரிவு வரப்போவதுமில்லை. ஆனால் ஒரு potentiality ஆக அது இருந்துகொண்டே இருக்கிறது. அதை எதிர்கொள்ள தயங்கித்தான் அவர்கள் செல்லப்பேச்செல்லாம் பேசிக்கொள்கிறார்கள்
பூமுள் என்று சொல்வார்கள். பூமுள்ளை ஊசியால் குத்தி எடுக்க முடியாது. பெரிய வலியும் இருக்காது. ஆனால் இருந்துகொண்டே இருக்கும். ஒரு நஞ்சுகொண்ட பூமுள்ளின் கதை இது.
ஆர்.ராஜசேகர்
வணக்கம் ஜெ
எண்ணும்பொழுது சிறுகதையை வாசித்தேன். அறிவின் வழிகளில் ஐயப்படுதல் முதன்மையானதாக இருக்கும். நீர்பிம்பத்தால் தெரியும் திருவீட்டுக் கன்னியின் அழகால் கவரப்படும் போம்பாளன் மெய்யில் அழகு குறைந்தவளாக இருக்கும் போது ஆடியில் அவள் அழகைக் காண்கிறான். சொப்பனத்தில் பெருகிய பூவைக் காண்பதும் நேரில் அதனை எண்ணி பூ குறைவதையும் காண்கிறான். அழகு, காதல் என நுண்ணியவைகளை அறிவிலும் தருக்கத்தாலும் மட்டுமே மீட்டிக் கொள்கிறான். இன்னொரு புறத்தில், மோதிரத்தின் பளபளப்பை அறியா குறையுடையவளாகக் கன்னி இருக்கிறாள். இருவரும் கையளித்துக் கொண்டவை அவர்களின் உள்ளத்தின் பருவடிவே.
அரவின் குமார்
மலேசியா
