இந்தப்புள்ளியில் இ்ருந்தே ‘கிராதம்’ பற்றிய என்னுடைய அவதானிப்பான விளிம்பும் மையமும் ஒரு வட்டத்தின் இருவேறு பகுதிகள்தானேயொழிய, முற்றிலும் வேறான இருவடிவங்களல்ல என்ற கருத்தாக்கம் கருக்கொள்கிறது. அர்ஜுனனை தன்னுயிர் நண்பனாக கருதிய கிருஷ்ணரும்; அதே நண்பனை மனைவியின் மானம்காக்கத் தவறிய பேடி என்று வெறுத்தொதுக்கும் கிருஷ்ணரும் இருவேறு மனிதர்களல்ல. பெருச்சாளியின் ஊனை, தன் ஊனென சுவைக்கும் யோகிகளால் நிரம்பி வழிகிறது அர்ஜுனனின் மெய்மைத் தேடலை விவரிக்கும் ‘கிராதம்’ என்ற இந்நாவல்.
