கரு,கூடு- கடிதங்கள்

கரு [குறுநாவல்]- பகுதி 1

கரு [குறுநாவல்]- பகுதி 2

அன்புள்ள ஜெ

கரு ஒரு மனம்பேதலிக்கச் செய்யும் கதை. அந்தக்கதையின் உத்தி என்ன என்பதை அதை வாசித்து முடித்து யோசித்துப் பார்க்கையில் மிகமிகத் தெளிவாகவே உணரமுடிகிறது. மிக எர்த்லியாக ஆரம்பிக்கிறது கதை. இது கதையே அல்ல, கட்டுரை என்று பாவனை காட்டுகிறது. செய்திச்சுருக்கம் போல, கலைக்களஞ்சியப் பதிவுபோல நடிக்கிறது. அரசியலில் நிலைகொள்கிறது.

அப்படியே விரிந்து சட்டென்று நிலக்காட்சிகளை விரிவாக சொல்லி அதற்குள் இழுக்கிறது. தனிப்பட்ட உணர்ச்சிகளை உறவுச்சிக்கல்களை சொல்லி உள்ளே வாழச்செய்கிறது. அதன்பிறகு ஷம்பாலா என்ற மாயக்கற்பனை எழுந்து வந்து நிலைகொள்கிறது. அதற்குள் நாம் அதை நம்பிவிடுகிறோம். நம்முடைய டிபென்ஸ் மெக்கானிசம் இல்லாமலாகிவிடுகிறது.அதன் பிறகு ஒருவகையான பதற்றத்துடனேயே வாசித்தேன்.

 

Annie Royle Taylor	சூசன்னா கார்சன் ரிஞ்ச்ஷார்ட்	பெட்ரூஸ்	ஹெலெனா ரோரிச்

ஒன்று இன்னொன்றின்மேல் படிகிறது. எதிர்பாராத திருப்பம் அல்ல. கொஞ்சம் எதிர்பார்த்த கொஞ்சம் எதிர்பார்க்காத திருப்பங்கள். ஒரு கதை அங்கே வந்து அமையும்போது அதுதான் அங்கே இருக்கமுடியும் என்ற எண்ணம் வந்துவிடுகிறது. கடைசியில் ஒரு முழுமை. இந்த ஒவ்வொரு மழைத்துளிக்கும் இலக்கு இருக்கும் என்றால் என் தர்க்கபுத்திக்கு என்னதான் அர்த்தம் என்ற அந்தகடைசிவரியின் பதற்றம்தான் எஞ்சியது.

இங்கே நாம் வாழும் வாழ்க்கையிலிருந்து என்றேனும் ஒரு திரும்பிச்செல்லுதல் சாத்தியமா? கொஞ்சம் மிச்சம் இருக்குமா? ஆனால் இதெல்லாம் நேரில் இருக்கவேண்டியதில்லை ஜெ. இலக்கியத்தில் இருக்கும். இலக்கியம் என்பதே ஒரு நூற்றாண்டின் கனவை இன்னொரு நூற்றாண்டுக்கு கடத்துவதுதான். ஷம்பாலா ஆயிரம் நூற்றாண்டின் கனவு

ஜெயராமன்

***

ஜெ…

நான் உங்களுக்கு அடிக்கடி கடிதம் எழுதுபவனல்ல.

ஆனால் இந்த “கரு” கதையா,அனுபவ பதிவா,ஆன்மீக தேடலின் மறைமொழியா,ஒரு ஞானகுருவின் பிரகடனமா என முடிவெடுக்கவே குழம்பக்கூடிய நிலையில்,படித்தவுடன் உள்ள அகக்கொதிப்பில் இதை எழுதுகிறேன்.

ஆன்மீகத்தில் சிலவற்றை பற்றி நீங்கள் எழுதவே போவதில்லை,ஏனென்றால் குரு நித்யா, குரு வினய சைதன்யா போன்றவர்கள் அந்த பகுதி தேடல் உள்ளவர்களுக்கு மட்டும்,அது அனைத்து பொது வாசகர்களுக்குமானது இல்லை என்று சொன்னதாக பல முறை கூறியுள்ளீர்கள். அப்போதெல்லாம் ஆன்மீகத்தின் வசீகரமான அந்த மர்மத்தின் மீது ஒரு ஈர்ப்பும் நீங்கள் எழுதவே மாட்டீர்களே என்ற ஏக்கமும் சூழ்வதுண்டு.

இந்த கொரோனா காலம் எதோ ஒரு வகையில் உங்களது,   இந்த மனத்தடையை நீக்கியுள்ளது இறையருளே எனக்கொள்கிறேன்.

இக்கதைக்கான பின்புலமாக பரந்துபட்ட உழைப்பு ஆராய்ச்சி செய்துள்ளது வெளிப்படை. ஆனால் இந்த பின்புல ஆய்வு ஆழ்ந்த நம்பகத்தன்மையை உருவாக்க செய்ய ஏதுவாகிறது.அதைவிட இதை ஒளி கொள்ள வைப்பது இதனுள் உறையும் ஆன்மீக மர்மம்.

இந்த ஆக்கத்தில் வைரத்தின் பட்டகங்கள் திருப்பும்தோறும் ஜொலிப்பதுபோல, ஆண்பெண் உறவில் ஆல்ஃபா ஆணின் ஆகர்ஷிப்பில் பெண் எப்படி விட்டில்பூச்சி போல ஈர்க்கப்படுகிறாள் என்பதுவும்,

பிரபஞ்சத்தில் எப்படி கருந்துளை வாசல்கள் இருக்கின்றனவோ அதுபோல பரிசுத்த ஆத்மாக்களின் பல்பரிமாண வாழ்விட வாசல்களை அதன் நேர்மறை அதிர்வுகளால் அறிந்து கொள்ள முடியும் என்பதையும்( இந்த விவரிப்பை குறை பட்ட மனித தர்க்க அறிவு நிரம்பியவர்களால் விவாதிக்கவும் ஏற்காததுவும் ஆகும்)

ஒரு கட்டத்தில் ஆன்மீக தேடல், மனம் நிறைந்த எந்த தேடலும் அற்ற பூரண ஸ்திதையை அடையும் என்பதையும்,அகதேடலில் மேலை மனமும் கீழை மனமும் கொள்ளும் மேம்போக்கான வித்யாசத்திற்கு அடியில் மனிதம் எனும் ஒற்றை இருப்பு எய்தும் பூரணத்துவம் திசையற்று இருக்கும் நிலையையும் சொல்கிறது.

ஷாம்பாலா திபேத்தின் பனிச்சிகரங்களில் இருக்கிறதோ இல்லையோ, அது காசியில், காஞ்சியில், திருவண்ணாமலையில், காளஹஸ்தியில், ரிஷிகேசத்தில்,கேதாரத்தில், மெக்காவில், பெத்லேகேமில், மனித மனத்தில் எல்லாம் உறைகிறது எனவே கதை படித்தபின் தோன்றுகிறது.

நன்றி ஜெ…

விஜயராகவன்.

***

கூடு [சிறுகதை]

 

அன்புள்ள ஜெ

லடாக்- திபெத் உலகின் கனவையும் மாயத்தையும் கலந்து சொல்லப்பட்ட கூடு கதை ஒரு கொந்தளிப்பை உருவாக்கியது. இன்றைக்கு என் வயதில் நான் நினைத்தால்கூட அங்கெல்லாம் செல்ல முடியாது.

இன்று நான் யோசிக்கிறேன். நானும் ஒரு கூடுதான் கட்டினேன். Pluming என்றுதான் அதைச் சொல்லவேண்டும். பிறகு என் சைசுக்கு சுருங்கினேன் cut down to size. கூடு வாசிக்கும்போது அது இதேபோல உலகவாழ்க்கை சார்ந்தது அல்ல என்று தெரிகிறது. ஒருவர் உலகவாழ்க்கையில் தெரிகிறார். ஆனால் அவருடைய அகத்தில் இந்த உலகம் எவ்வளவு பெரிதாகி பிறகு சிறிதாகிறது என்பதை காட்டுகிறது

பல ஞானிகள் ஏன் பெரிய அமைப்புக்களை உருவாக்குகிறார்கள் என்பதற்கான பதில்

எம்.சந்தானம்

***

அன்புள்ள ஜெ,

கூடு கதையை வாசித்தேன், ஒன்றுமில்லாததிலிருந்து பிரம்மாண்டமாக உருவெடுத்து பின் ஒன்றுமில்லாத இடத்தை நோக்கி செல்வதை போல நோர்பு திரபா தெரிந்தார்,  அந்தரங்கமா எனக்கு பணம், தொழில் இவற்றில் பெரிய ஆர்வமெல்லாம் இல்லை,  ஆனால் விலக மனம் இல்லை ஏனெனில் தோல்வியுற்று திரும்புவதை போன்றதாக தோன்றும்,  ஒன்று வேண்டாம் என்பது அது நம்மால் செய்ய முடியாமல் விடுவதாக இருக்க கூடாது என்று நினைப்பேன்,  செய்து பின் அதை விடுவது வேறு,  நோர்பு திரபா இவ்வகையில் வருபவர்

இந்த கதையிலேயே ஒரு வரி உண்டு,’ இவர்கள் போன்றவர்களுக்கு தேவைப்படுமெனில் சுரங்கம் கிடைத்துவிடும் ‘ என்பது இவர் போன்றவர்க்கு எதையும் உருவாக்கி கொள்ளும் திறன் உண்டு என்பதுதான்,  அப்படியானால் வலு உள்ளவர் விடுவதுதான் துறவு என்று நினைக்கிறேன்,  மற்றபடி இயலாதவர்கள் விடும் துறவை துறவு என்று நினைக்க வில்லை.

மலையில் இருந்த குழியில் சிறுவயதில் அவர் இருந்து பெற்று கொண்ட ஞானம் எது என்று யோசிக்கிறேன், பிறகான அலைதல்கள்,  பிரமாண்ட உருவாக்கங்கள் எல்லாம் முடிந்த பின் மீண்டும் அங்கேயே வந்து சேர்கிறார்,  மனதினுள் என்ன தேடியிருப்பார், எதை கண்டடைந்திருப்பார் என்று யோசிக்கவே ஆர்வமாக இருக்கிறது,  உங்களது இப்படியான கதைகள் என்பது விதைகள் போல,  என்றாவது உருண்டு அடிபட்ட பிறகு புரியும், முளைக்கும் :)

கூடு என்பது மனம்தான்,  என் நண்பர் ஒருவரிடம் சமீபத்தில் நம் வீடு உள் கட்டமைப்பு எப்படி இருக்குமோ அதுதான் நம் மனதிலும்  எதிரொலிக்கும் என்று சொன்னேன்,  இந்த மடாலயத்தை பிட்சுவின் கூடு என்று சொன்னது ஆச்சரியயமா இருந்தது. ஏனெனில் இங்கு கோவில்கள் என்பது பக்தர்களுக்காகத்தான்.  இதில் துறவிகளுக்காக என்று வருகிறது.  அதுவும் இந்த மடாலயம் பிரமாண்டத்தின், மனவிளைவின் உச்சம்,  12*10 அடி கட்டில் என கட்டில் அளவு என்று படித்த போது உருண்டு விளையாடுவாரா என்று யோசித்தேன் ! இருக்கையின் அளவு 6*5 அடி என்று பார்த்த போது எப்படி சாய முடியும் என்று யோசித்தேன், வேண்டுமானால் உள்ளே தள்ளி கால் மடக்கி சாய்ந்து உட்காரலாம் :),

இப்போது எனது பயண கனவுகளில் பவுத்த மடாலயங்களும் சேர்ந்து விட்டன :) சார் இந்த கதை பற்றி நிறைய எழுதிட்டு போகலாம்,  அவ்வளவு விஷயங்கள் உள்ள இருக்கு,  ஒரு சிறுகதையில் இந்த அளவு உலகை கொண்டுவந்து அதில் தத்துவ விசாரணைகளையும் உள்ளடக்கி தருவதெல்ல்லாம் பெரிய சாதனை,  கூடவே சின்ன சின்ன எவ்வளவு நுண்தகவல்கள், உதாரணமாக அந்த பொதிகழுதையின் திறன்,  அந்த ஊர் மக்களின் மனம்.

ஸ்பிடி சமவெளி, மடாலயம் வார்த்தைகளை பார்த்த போது முன்பு நீங்கள் எழுதிய  இமைய பயண கட்டுரைகள் ஞாபகம் வந்தது, முக்கியமாக நீங்கள் அங்கு ஒரு மடாலயத்தில், அல்லது அதை பார்த்தபடி இருந்த சமயத்தில் கிடைத்த தியான அனுபவம் பற்றி எழுதிய பகுதி

ராதாகிருஷ்ணன்

***