தேவி,நற்றுணை -கடிதங்கள்

தேவி [சிறுகதை]

வணக்கம் ஜெயமோகன்.

மூன்று நான்கு நாட்களாக வாசிக்கவும் அணுகவும் ஒன்றவும் கடினமாக இருந்த கதைகளைப் படித்துவந்த எனக்கு, இன்றைய கதை ‘ தேவி’ நெருக்கமாக இருக்கிறது. முடியலாம் உங்களுக்கு. இதை உங்கள் இடது கையால் எழுதமுடியும் அளவுக்கானது எனக் கூட – உங்களுக்குத் தோன்றாது – உங்களின் தர்க்கபூர்வமான வாசகர்க்குத் தோன்றலாம். ஆனால் இந்தக் கதை முக்கியமான கதை.

அந்த ஸ்ரீதேவியாகிய சரஸ்வதி அக்கா முக்கியம், அனந்தன் முக்கியம், லாரன்ஸ் முக்கியம், ஆர்மோனியம் காதர் சாய்பு முக்கியம், ஜெயமாருதி என்று கும்பிட்டு சீன் படுதாவை இழுத்துப் போடும் வடிவுடையான் முக்கியம். இப்படி ஒவ்வொருவராகச் சொல்லிக்கொண்டே போவதற்குப் பதிலாக ஒன்றைச் சொல்லி நிறைவு செய்து கொள்ளலாம். எல்லோரையும் விட நீங்கள் முக்கியம் ஜெயமோகன். – நல்லா இருங்க.

வண்ணதாசன்

***

அன்புள்ள ஜெ,

எனக்கு பிரியமான ஒரு பொம்மை உண்டு. Matryoshka Doll எனச்சொல்லப்படும் ரஷ்ய மரப்பாவை பொம்மைகள். ஒன்றுக்குள் ஒன்றுக்குள் ஒன்று என விசேஷமான வடிவம் கொண்ட nested மரப்பாவைகள்.  அதாவது பாவைக்குள் பாவைக்குள் பாவை. அளவு ரீதியாக குட்டிக்குள் குட்டி என வைக்கப்பட்ட குட்டிகுட்டிப் பாவைகள்.

இந்தபொம்மை சில கதைகளுக்கு மிகப்பொருத்தம். ஏனெனில் ஒவ்வொரு கதாபாத்திரமும் ஒருசில குணாதிசயங்களுடன் இருக்கும். அதைவைத்து ஒரு மையப்பாவையை கற்பனை செய்துகொள்ளலாம். வீணையை மீட்டுவது போல முன்னும் பின்னும் மீட்டி  கதைக்கு ஏற்ப மையப்பாவையிலிருந்து பிற பாவைகளுக்குச் செல்லலாம். ’லீலை’ கதையில் அவள் மையமே புகைபோலத்தான் உள்ளது. அவள் அங்கிருந்து  பெயரையும் அடையாளத்தையும் மாற்றிக்கொண்டே செல்கிறாள். அவள் சூழலுக்கு ஏற்ப எண்ணற்ற பாவைகளின் வழியே  ஒழுகிச்செல்லும் ஒரு பாவை. அதனால்தான் அது லீலை.

’தேவி’ கதையில் அவள் நடிகை. கலைப் பாவை. அந்தப்பாவையிலிருந்து அம்மை, காதலி, வில்லி என்று எண்ணற்ற பாவைகள் வந்துகொண்டே இருக்கின்றன. தன் core identity ல் (Identity என்று சொல்வது ஒரு வசதிக்குத்தான். அதுவும் ஒன்றுக்குள் ஒன்றுக்குள் ஒன்று எனச் செல்லும் ஒன்றுமற்ற ஒரு அருவம்தானே!) இருந்து விரிந்துகொண்டே செல்பவள். அப்போது அவள் அனைத்தையும் தன்னுள் உள்ளடக்கிய ’தேவி’ போல விஷ்வரூபம் கொண்டுவிடுகிறாள்.  அதை உணர்ந்தவன் அவள் காலில் விழுகிறான்.

பாவையின் பாலினத்தை மாற்றினால் (என்னைப்பொறுத்தவரை மாற்றக்கூட வேண்டாம்) இங்கிருந்தே ’குருவி’ மற்றும் ’இறைவன்’ கதைகளுக்கும் சென்றுவிடலாம்.  கலைஞர்களைப் பற்றிய கதைகள். அந்தக் கதையில் மையப் பாவை அல்லது Identity  போல ஒன்று காட்டப்படுகிறது. ’ஒழுக்கமில்லாதவன்’ மாடன்பிள்ளை. ’கோளிதிருட வந்தவன் போல இருக்கிறான்’ என்பது  இறைவன் ஆசாரி. ஆனால் அந்த மையத்திலிருந்து கலைஞனின் அடையாளம் கதையில் விரிந்துக்கொண்டே செல்கிறது. கடைசியில்   குருவிகூட்டின் வழியே கலைஞனும் இயற்கையும் அருகருகில் வைக்கும்போது உருவாகும் கலைஞனின் அடையாளம்தான் கதை. இயற்கைச்சார்ந்த ஒர் அடையாளம்.  இறைவனின் ஆசாரி அதனுடன் நின்றுவிடவில்லை. இன்னும் ஒரு படி மேலேச் சென்று cosmic identity எடுத்து படைக்கும் இறைவன் ஆகிவிடுகிறான்.

இன்னும் கூட சில கதைகளை சொல்லலாம். ‘பெயர்நூறான்’ . அந்த குழந்தைதான் மையப்பாவை. ரியாலிட்டி அளித்த ஒற்றை உடல். ஒன்றே ஒன்று. ஆனால் சொல்லில், கற்பனையில் அந்த குழந்தையை நூற்றுக்கணக்கான பாவைகளாக ஆக்கிவிடலாம். Literature is reality-multiplying device.  ’யா தேவி!’ யின் எல்லா ஆன்ஸெல். பார்ன் நடிகை. அவளே எண்ணற்ற அறுவை சிகிழ்ச்சையின் வழியே உருமாறிய பலபெயர்களுடையப் பாவை. மேலும் பதினெட்டாயிரத்திற்கும் மேற்பட்ட அவளின் பொம்மைகள். நுரைபோல பெருகும் ஒருவகை விஷ்வரூப பாவை. அந்த நுரையை முடிவிலி  வரை கொண்டுச்செல்ல முடிந்தால்  ‘யா தேவி சர்வஃபூதேஷு சக்திரூபேண’  தரிசனம் கிடைக்கும்.

இந்த உவமையை இலக்கியத்திற்கே கூட பொருத்திப்பார்க்கலாம்.  ஒரு எழுத்தாளனே இப்படி ஆயிரக்கணக்கான பாவைகளை தன்னுள் கொண்டுள்ள ஒரு  nested மனம்தானே!  ஆனால் இந்தப் பாவைகள் தர்க்கவடிவம் கொண்டதாக இருக்கிறதே! எனவே கற்பனையால் அதை உடைப்போம். இந்தப்பாவைகளை புகைபோல வடிவமற்ற வடிவமாக மாற்றுவோம். உயிரையும் அளிப்போம்.

கதையின் தரிசனத்தை இருள்-தீமை-உன்னதம்-ஒளி என்ற இடைவெளி அற்று நீண்டுச்செல்லும் ஒரு continuum ஆக எடுத்துக்கொள்ளலாம். அப்போது கதைமாந்தர்கள் இருளிலிருந்து ஒளி வரை இடைவெளி இல்லாமல் ஒழுகிச்செல்லும் எண்ணற்ற பாவைகள் போல ஆகிவிடுகிறார்கள். சில சமயம் கதை ஒளி-ஒளி-ஒளி எனச் சென்று இருள் பாவையை அடைகிறது. அல்லது இருள்-இருள்-இருள் என்று சென்று கடைசியில் ஒளிப்பாவை. ஆனால் இது நேர்கோடாக இருக்கிறது. இதையும் கற்பனையில் வளைத்து ஒரு வட்டத்தில் அமைத்துக்கொள்ளலாம். அப்போது இருளும் ஒளியும் அருகருகே வந்துவிடுகின்றன. இல்லை! இல்லை!! அதையும் இன்னும் நெகிழ்வாக்கி fluid தன்மைக் கொண்டதாக மாற்றிவிடலாம். அப்போது கதை என்பது எந்தவொரு அருவமான பாவையிலிருந்தும் முன்னும்பின்னும் சென்று ஒரு வாழ்க்கை தரிசனத்தை முன்வைக்கும் ஒன்றாக ஆகிவிடுகிறது.

அன்புடன்,
ராஜா.

***

SV-AS10 ImageData

நற்றுணை [சிறுகதை]

அன்புள்ள ஜெ

நற்றுணை கதையை பல கோணங்களில் பலர் எழுதிவிட்டார்கள். ஒருபக்கம் வரலாறு முழுக்க அந்த நிகழ்வு எப்படியெல்லாம் வெவ்வேறுவகையில் இருந்திருக்கிறது என்று மணிமேகலை முதல் ஜோன் ஆஃப் ஆர்க் வரை சொன்னார்கள். இன்னொரு பக்கம் தனிப்பட்ட பெண்கள் தங்கள் வாழ்க்கையில் அதை பொருத்திக்கொண்டு எழுதியிருந்தனர். இரண்டுமே ஆச்சரியமாகத்தான் இருந்தது

Possession என்ற இந்த phenomenon எங்கள் உளவியலில் எப்போதுமே பேசப்படுவது. அது எங்கே கட்டுப்பாடில்லாமல் போகிறதோ அங்கேதான் நோய். இலக்கியவாதிகள் கலைஞர்கள் மட்டும் அல்ல அறிவுத்துறையில் செயல்படக்கூடியவர்கள் அரசியல்வாதிகள் சேவை செய்பவர்கள்கூட இப்படிப்பட்ட ஆட்கொள்ளல்களுக்கு ஆளாகிறார்கள். ஒரு அந்தரங்கமான விஷயமாக அது இருக்கவேண்டும். அவர்கள் வேறு ஒரு objective formatக்குள் அதை அடக்கிக்கொண்டு வெளிப்படுத்தினால்தான் சாதனையாளராக ஆகிறார்கள்.

உதாரணமாக ஒருவருக்கு சங்கீதம் சார்ந்த Possession இருக்கிறது, சங்கீதப்பயிற்சியும் இருக்கிறது, அதில் அது வெளிப்படுகிறது என்றால் அது creative. அப்படி இல்லாமல் வெறும் பிரமைகளாகவும் கட்டிப்பாடில்லாத செயல்பாடுகளாக்வும் வெளிப்படுகிறது என்றால் நோய்

எஸ்.ஜெயராமன்

***

அன்புநிறை ஜெ,

தளத்தின் பழைய பதிவுகளில் தொடங்கி வாசித்து வந்து கொண்டிருக்கிறேன். அதில் ஆவுடையக்கா குறித்த நாஞ்சில் நாடனின் பதிவை வாசித்தேன். பின்னர் கடலூர் சீனு தந்த சுட்டியிலிருந்து பாடல்களைத் தரவிறக்கினேன்.

அந்தணர் குலத்து இளம் விதவை, ஊர் வம்பை எதிர்த்து நின்று கல்வி கற்றார், ஞானம் பெற்றார். அவரது காலம் இருநூறு முதல் நானூறு ஆண்டுகளுக்குள் இருக்கலாம் என்று நாஞ்சில் எழுதியிருந்தார். உன்மத்தையாக இருந்திருக்கிறார், தீர்த்தயாத்திரை போயிருக்கிறார், பாடல்கள் புனைந்திருக்கிறார், பெரும் போராட்டங்களை சந்தித்திருக்கக் கூடும். அந்த உன்மத்தமே அவரது நற்றுணையாக இருந்திருக்கும் என நினைத்துக் கொண்டேன்.

யட்சிகள் மனிதரைப் போல நோக்காடில் மறைவதில் ஒரு நியாயம் இல்லை. அதனால் அவரது முடிவு குறித்த கதையும் மிகப் பொருத்தமாக இருக்கிறது “ஆடி அமாவாசையன்று குற்றால அருவியில் நீராடிய ஆவுடையக்காள் பொதிகை மலைமேல் ஏறிச் சென்றாள் எனவும் என்ன ஆனாள் என யாருக்கும் தெரியவில்லை”

மிக்க அன்புடன்,
சுபா

***

முந்தைய கட்டுரைபொலிவதும் கலைவதும்,முத்தங்கள் -கடிதங்கள்
அடுத்த கட்டுரைநிழல்காகம்[சிறுகதை]